La Decima..!!

   Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ που διεξήχθη απόψε στο "Ντα Λουζ" της Λισσαβώνας, η Ρεαλ Μαδρίτης επικράτησε της συμπολίτισσάς της Ατλέτικο, πολύ πιο δύσκολα απ'ότι δείχνει το τελικό 4-1, και έγινε έτσι η πρώτη ομάδα που κατακτά 10 κύπελλα πρωταθλητριών.
   Ο Κάρλο Αντσελότι παρέταξε τους πρωταθλητές Ευρώπης στον αγωνιστικό χώρο με το κλασικό 4-3-3 και τους Κασίγιας, Καρβαχάλ, Βαράν, Ράμος, Φάμπιο Κοεντράο, Μόντριτς, Κεντίρα, Ντι Μαρία, Μπέιλ, Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά.
   Στην αντίπερα όχθη, ο Ντιέγκο Σιμεόνε επέλεξε να δικαιώσει τις προσπάθειες του Ντιέγκο Κόστα (ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού όλη την εβδομάδα μετά το ματς με την Μπαρτσελόνα), δίνοντάς του μια πολυπόθητη θέση στην ενδεκάδα. Μαζί του ήταν οι Κουρτουά, Φελίπε Λουίς, Χουανφράν, Μιράντα, Γκοδίν, Τιάγο, Κόκε, Ραούλ Γκαρσία, Γκάμπι, Βίγια.
   Ο αγώνας ξεκίνησε αρκετά δυνατά και από τις δύο ομάδες με τη Ρεάλ να ψάχνει χώρους κυρίως με τους Μόντριτς και Ντι Μαρία, ο οποίος όποτε ακουμπούσε τη μπάλα ήταν κίνδυνος-θάνατος για την άμυνα της Ατλέτικο. Από την άλλη οι παίκτες της Ατλέτικο έδειχναν εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους, όμως ήταν προφανές ότι ο κινητήριος μοχλός της ομάδας, Ντιέγκο Κόστα δεν πατούσε καλά στα πόδια του. Ο Σιμεόνε κατάλαβε πως ο παίκτης του δεν μπορούσε να συνεχίσει και τον αντικατέστησε με τον Αντριάν Λόπεζ στο 9'.
   Αυτό όμως δεν φάνηκε να πτοεί την Ατλέτικο που συνέχισε όπως πριν, με τον Βίγια να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες. Η Ρεάλ δυσκολευόταν να βρει τους χώρους που ζητούσε και όσο περνούσε η ώρα, η Ατλέτικο έβγαινε όλο και περισσότερο από την περιοχή της, κάνοντας τις πρώτες τις επιθέσεις με ένα σουτ του Γκαρσία στο 13'. Σε μια ανύποπτη φάση στο 36ο λεπτό, από ένα κερδισμένο κόρνερ και γέμισμα στη περιοχή, ο Κασίγιας έκανε λανθασμένη έξοδο κι ο Γκοδίν που είχε κερδίσει την κεφαλιά από τον Κεντίρα την έστειλε στα δίχτυα, ανοίγοντας το σκορ για την ομάδα του. Το 1-0 για την Ατλέτικο παρέμεινε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου.

   Το 2ο ημίχρονο ξεκίνησε περίπου όπως τελείωσε το 1ο. Με τη Ρεάλ να ψάχνει εναγωνίως τους χώρους και την Ατλέτικο να φαίνεται να έχει διώξει το άγχος και να διατηρεί την κατοχή, μην νιώθωντας ιδιαίτερη πίεση στην άμυνα, με τους Μιράντα και Γκοδίν να κυριαρχούν. Βλέποντας την ομάδα του να ψάχνει λύσεις, ο Αντσελότι άλλαξε τους Κοεντράο και Κεντίρα για τους πιο επιθετικογενείς Μαρσέλο και Ίσκο. Και από εκείνο το σημείο και μετά έκανε την εμφάνισή της η θηλειά που πέρασε γύρω από το λαιμό της συμπολίτισσάς της. Ιδιαίτερα μετά το 82' η "βασίλισσα" έψαχνε εναγωνίως την ισοφάριση και δεν επέτρεπε στην Ατλέτικο να βγαίνει από την περιοχή της. Με διαρκή κατοχή, ασφυκτικό πρέσσινγκ και κίνηση σε όλους τους χώρους, η Ρεάλ έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να στείλει το ματς στην παράταση. Και τα κατάφερε. Στο 3ο από τα 5 λεπτά των καθυστερήσεων, ο Μόντριτς εκτέλεσε κόρνερ και ο Σέρχιο Ράμος αφύλακτος πετάχτηκε για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Κουρτουά. Έτσι, το ματς πήγε στην παράταση με χιτσκοκικό τρόπο, και οι καρδιές των απανταχού φίλων των "μερένχες" επανήλθαν στις θέσεις τους.

 
   Στην παράταση, παρά τις παροτρύνσεις του Σιμεόνε και τις φωνές της κερκίδας, ήταν προφανές πως οι παίκτες της Ατλέτικο ήταν πολύ πιο κουρασμένοι από τους αντιπάλους τους. Και όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο προφανές γινόταν αυτό. Έτσι, μοιραία, στο 110' και μετά από ωραία προσπάθεια του Ντι Μαρία που απέφυγε τον Γκοδίν από αριστερά, έκανε το σουτ το οποίο απέκρουσε ο Κουρτουά χωρίς όμως να απομακρυνθεί η μπάλα που κατέληξε σε κεφαλιά του Μπέιλ ο οποίος λύτρωσε τη Ρεάλ, γράφοντας το 2-1. 8 λεπτά μετά, ο Μαρσέλο μπήκε από αριστερά χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση και με σουτ έξω από την περιοχή έκανε το 3-1. Τέλος, ο Κριστιάνο Ρονάλντο κατάφερε να κάνει ρεκόρ γκολ σε μια σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς μετέτρεψε σε γκολ το πέναλτι που του έκανε ο Γκοδίν λίγο νωρίτερα.
   Με το σφύριγμα της λήξης, οι παίκτες και το τεχνικό τιμ της Ρεάλ ξεχύθηκαν στον αγωνιστικό χώρο σαν μικρά παιδιά. Από την άλλη, ο Σιμεόνε προσπαθούσε να παρηγορήσει τους παίκτες του, κάποιοι από τους οποίους είχαν ξεσπάσει σε λυγμούς όπως και αρκετοί από τους οπαδοί της ομάδας τους. Η συγκινητική τους προσπάθεια τελικά τιμωρήθηκε με σκληρό τρόπο.
   Άλλος ένας τελικός ήρθε και πέρασε. Αυτά που έμειναν, οι συγκρούσεις, το πάθος, οι εναλλαγές συναισθημάτων και από τη μια η εκδηλωτικότητα του "τσόλο" Σιμεόνε και από την άλλη η ψυχραιμία και στοϊκότητα του Αντσελότι, που φαινόταν σαν να είχε όλες τις λύσεις. Αυτό που ίσως να μας άφησε μια "πικρή" γεύση ήταν η απουσία παικτών όπως ο Ντιέγκο Κόστα και ο Αρντα Τουράν, η μη εμφάνιση της προσωπικότητας παικτών όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μπέιλ, ο Βίγια, ο Μπενζεμά, οι "κοκορομαχίες" και οι καθυστερήσεις και από τις δύο πλευρές. Κάθε ματς έχει τα υπερ και τα κατά του. Και τώρα Μουντιάλ...

   

Προβλέψεις ομίλων Μουντιάλ

   Βρισκόμαστε κάτι λιγότερο από 30 ημέρες πριν το εναρκτήριο λάκτισμα του σπουδαιότερου ποδοσφαιρικού και ενός από τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα σε όλο τον πλανήτη. Η Βραζιλία, από τις 12 Ιουνίου μέχρι και τις 10 Ιουλίου, ανοίγει τις αγκάλες της για να υποδεχθεί τις 32 καλύτερες εθνικές ομάδες (ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται φυσικά και η ίδια), σε ένα Μουντιάλ που υπόσχεται πολλές συγκινήσεις για τους ποδοσφαιρόφιλους και όχι μόνο ανά τον κόσμο. Και μιας και πλησιάζει η ώρα της σέντρας, ας θυμηθούμε λίγο τους ομίλους και ας κάνουμε μια προσπάθεια να ορίσουμε φαβορί και αουτσάιντερ.
   Στον Α' όμιλο, τον πρώτο λόγο έχουν φυσικά οι διοργανωτές και 5 φορές παγκόσμιοι πρωταθλητές. Εκτός του ότι διαθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα παγκοσμίως στο πρόσωπο του Νεϊμάρ, έχουν και μια πολύ δυνατή αμυντική γραμμή με τους Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίζ, Ντάντε και Ντάνιελ Άλβες να δεσπόζουν. Από εκεί και πέρα αναμένεται να δοθεί μάχη για τη δεύτερη θέση του ομίλου ανάμεσα σε Καμερούν, Κροατία και Μεξικό. Οι Κροάτες αν βρουν τα πατήματά τους μπορούν να κάνουν τη ζημιά, όμως και τα "λιοντάρια" του Σαμουέλ Ετό'ο δεν γίνεται να υποτιμηθούν. Το Μεξικό από την άλλη αποτελεί το αουτσάιντερ και θα κοιτάξει να εκμεταλλευτεί τις όποιες αδυναμίες των αντιπάλων του. Προσωπική εκτίμηση: Βραζιλία ως πρώτη και Καμερούν ως δεύτερο.
   Ο Β' όμιλος είναι πιο ξεκάθαρη υπόθεση. Εδώ υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ και εκτός απροόπτου, όλα θα ξεκαθαρίσουν από την πρώτη κιόλας αγωνιστική! Με την Ισπανία και την Ολλανδία, τις δύο ομάδες που βρέθηκαν αντιμέτωπες στον τελικό του 2010 στην Νότιο Αφρική, να κοντράρονται αμέσως, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ίσως να κρίνει την πρώτη και τη δεύτερη θέση του ομίλου. Οι Ολλανδοί, πέραν του ότι θα θέλουν εκδίκηση για εκείνον τον χαμένο τελικό (1-0 με γκολ του Ινιέστα), έχουν δείξει όλο αυτό το διάστημα πως βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από τους Ισπανούς, οι οποίοι έχουν πλέον κατακτήσει τα πάντα και υπάρχει πιθανότητα κορεσμού. Ουδείς βέβαια μπορεί να αποκλείσει την απρόβλεπτη Χιλή, καθώς το στυλ ποδοσφαίρου που παίζει είναι κάτι καινούριο και μπορεί να κάνει το "μπαμ" και να ξεπεταχτεί, αλλά το να κερδίσει και τα δύο αυτά μεγαθήρια είναι κάτι το υπερβολικά δύσκολο. Υπάρχει βέβαια και η Αυστραλία που σε έναν τέτοιο όμιλο πιο πολύ με σάκος του μποξ μοιάζει, παρά με αξιόλογο αντίπαλο. Προσωπική εκτίμηση: Ολλανδία ως πρώτη και Ισπανία ως δεύτερη.

   Για τον Γ' όμιλο, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Ξεκάθαρο φαβορί δεν υπάρχει, κι έχουν μπει στη μέση και οι τραυματισμοί. Για παράδειγμα η Κολομβία έχει ως μεγάλο όπλο τον άσο της Μονακό, Ρανταμέλ Φαλκάο, ο οποίος όμως υπέστη κάταγμα το Φεβρουάριο και από τότε τρέχει στις αποθεραπείες. Ουδείς γνωρίζει αν θα είναι έτοιμος και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται αν όντως αποφασίσει να κατέβει. Και χωρίς τον Φαλκάο όμως, η Κολομβία παραμένει δυνατός αντίπαλος για τον οποιονδήποτε. Μετά υπάρχει η Ακτή Ελεφαντοστού, με τους Ντρογκμπά, Γιάγια και Κόλο Τουρέ και Ζοκορά, που μπορεί να τα βάλει και με τις λεγόμενες "υπερδυνάμεις" του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Είναι και η δική μας εθνική Ελλάδος που από το 2004 και μετά έχει παραμείνει σε υψηλά επίπεδα, με όπλο την πολύ οργανωμένη άμυνά της. Και τέλος είναι και οι Ιάπωνες που σε κάθε Μουντιάλ κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ο όμιλος αυτός αποτελείται από ομάδες που δεν γνωρίζουν η μια την άλλη και γι'αυτό είναι αμφίρροπος. Οι προβλέψεις εδώ είναι δύσκολες. Προσωπική εκτίμηση: Ακτή Ελεφαντοστού ως πρώτη και Κολομβία ως δεύτερη.

   Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στον Δ' όμιλο. Με τρεις πρώην παγκόσμιες πρωταθλήτριες να συμμετέχουν, το μόνο σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον αυτός ο όμιλος θα μας προσφέρει πολύ δυνατά παιχνίδια. Η Ουρουγούαη που τερμάτισε τρίτη στο προηγούμενο Μουντιάλ, η κάτοχος τεσσάρων παγκοσμίων κυπέλλων Ιταλία και η νικήτρια του Μουντιάλ του '66 Αγγλία, μαζί με την Κόστα Ρίκα, θα βρεθούν αντιμέτωπες εδώ. Η δυσκολία στην πρόβλεψη έγκειται στο γεγονός ότι η Ουρουγουάη και η Αγγλία δεν έχουν δείξει να έχουν πιάσει κανένα σούπερ επίπεδο απόδοσης, ενώ από την άλλη ακόμα και η Κόστα Ρίκα θα μπορούσε να κάνει τη ζημιά σε αυτόν τον όμιλο. Η μόνη που δείχνει αυτή τη στιγμή να βρίσκεται ίσως λίγο πιο πάνω από τους αντιπάλους της είναι η "σκουάντρα ατζούρα", όμως όλα αυτά πάνε περίπατο τη στιγμή που θα γίνει η σέντρα. Προσωπική εκτίμηση: Ιταλία ως πρώτη και Ουρουγουάη ως δεύτερη (λόγω έδρας).
   Ο Ε' όμιλος θυμίζει λίγο τον Α'. Έχει ένα (θεωρητικό) φαβορί και άλλες τρεις ομάδες οι οποίες (υποθετικά πάντα) θα δώσουν τη μάχη για τη δεύτερη θέση. Η Γαλλία του Ντιντιέ Ντεσάμπ έχει τον πρώτο λόγο εδώ και εαν οι παίκτες του πιάσουν τα στάνταρ απόδοσης που μπορούν τότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Ελβετία, Εκουαδόρ και Ονδούρα έχουν ίσες πιθανότητες, με ένα μικρό προβάδισμα ίσως στους Ελβετούς οι οποίοι έχουν δείξει να ανεβαίνουν επίπεδα τα τελευταία χρόνια ενώ επίσης έχουν έναν πολύ έμπειρο προπονητή στον πάγκο τους (Ότμαρ Χιτζφελντ).
   Και ο ΣΤ' όμιλος έχει φαβορί και μάλιστα μεγάλο. Η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι θα προσπαθήσει να κάνει το 3-στα-3 και να δείξει σε όλους από νωρίς τις προθέσεις της καθώς στόχος τους είναι, φυσικά, η κατάκτηση του τροπαίου. Μαζί τους είναι οι πρωτάρηδες Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που στηρίζεται σε παίκτες παγκοσμίου κλάσης όπως οι Ντζέκο, Ιμπίσεβιτς, Πιάνιτς και δεν έχει πάει μόνο για τη συμμετοχή σε αυτό το Μουντιάλ. Η Νιγηρία κατα κύριο λόγο και το Ιράν κατα δεύτερο θα παλέψουν με τους Βόσνιους για τη δεύτερη θέση. Προσωπική εκτίμηση: Αργεντινή ως πρώτη και Βοσνία/Ερζεγοβίνη ως δεύτερη.
   Στον Ζ' όμιλο έχουμε τον όμιλο των συγκυριών. Η Γερμανία, που ήταν στον ίδιο προκριματικό όμιλο με τη Σουηδία, παίζει με την Πορτογαλία, που απέκλεισε στα νοκ-άουτ τη Σουηδία. Επίσης στον όμιλο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τις οποίες κοουτσάρει ο πρώην τεχνικός της εθνικής Γερμανίας, Γιούργκεν Κλίνσμαν (που είχε για βοηθό του τον νυν τεχνικό της εθνικής Γερμανίας, Γιοακιμ Λοέβ) και η Γκάνα, στην οποία αγωνίζεται ο Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ, αδερφός του αμυντικού της εθνικής Γερμανίας, Ζερόμ Μπόατενγκ. Φαβορί φυσικά υπάρχουν, αλλά και δυνατά αουτσάιντερ που εαν τυχόν υποτιμηθούν μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν τη ζημιά! Ειδικά στην περίπτωση Γερμανίας-Η.Π.Α., που δεν υπάρχουν μυστικά. Η Γερμανία μπορεί να είναι ένα από τα πολύ δυνατά φαβορί για την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου, όμως αυτό θα πρέπει να το αποδείξει και εμπράκτως. Προσωπική εκτίμηση: Γερμανία ως πρώτη και Πορτογαλία ως δεύτερη.
   Ο Η' και τελευταίος όμιλος είναι μια μπερδεμένη υπόθεση. Η περίπτωση της εθνικής Βελγίου είναι τέτοια που σπανίως εμφανίζεται. Το ξεπεταγμά της τα τελευταία χρόνια είναι τόσο δυνατό (και πως να μην είναι με παίκτες επιπέδου Αζάρ, Λουκάκου, Ντελοφέου, Κομπανί, Μιραλάς, κλπ) που έχει φτάσει να θεωρείται φαβορί για το Μουντιάλ! Όμως για ορισμένους από αυτούς τους παίκτες, θα είναι η πρώτη τους συμμετοχή σε παγκόσμιο κύπελλο, οπότε υπάρχει και το ρίσκο του λεγόμενου "πατατρακ". Της κυριαρχίας του άγχους δηλαδή από τις υπερβολικές απαιτήσεις. Καραδοκούν σε αυτόν τον όμιλο ομάδες όπως η πάντα ισχυρή Ρωσία, η Αλγερία και η μαχητική Νότιος Κορέα. Όλα είναι θέμα των Βέλγων και πως θα το χειριστούν. Στα προκριματικά πάντως έδειξαν εξαίρετα στοιχεία. Προσωπική εκτίμηση το Βέλγιο ως πρώτο και η Αλγερία ως δεύτερη.
   Αυτά και με τις προβλέψεις. Ένας μήνας έμεινε και μετά... κάθε μέρα μπάλα!! Υπομονή λίγο ακόμα μέχρι να πάμε Βραζιλία (έστω κι από τις οθόνες μας, κάτι είναι κι αυτό!)

 

Το 0-0 που μας θύμισε γιατί βλέπουμε ποδόσφαιρο...

   Σ'ένα κατάμεστο Γιουβέντους Στάντιουμ, η Μπενφίκα κατάφερε να κρατήσει τους γηπεδούχους στο μηδέν, παίρνοντας το εισητήριο για τον τελικό ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στο ίδιο γήπεδο. Μια ισοπαλία η οποία αποδειχθηκε πύρρειος όμως, καθώς οι φιλοξενούμενοι "έχασαν" με κάρτες 3 παίκτες, οι οποίοι δεν θα έχουν πλέον δικαίωμα συμμετοχής στον μεγάλο τελικό.
   Από την αρχή του ημιτελικού ήταν ξεκάθαρο πως η "Μεγάλη Κυρία" θα είχε την κατοχή και οι "Αετοί" της Λισσαβώνας θα πάλευαν να υπερασπιστούν το 2-1 υπέρ τους από τον πρώτο αγώνα, έχοντας όμως ως όπλο τις φονικές τους αντεπιθέσεις. Η Γιούβε τους έπιασε από το λαιμό από το πρώτο λεπτό, μην αφήνοντας πολλούς χώρους και με συνεχή πίεση, με κυριότερους εκφραστές τους Πογκμπά, Βιντάλ, Πίρλο και Τέβεζ. Οι φάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και φαινόταν πως ήταν θέμα χρόνου οι γηπεδούχοι να ανοίξουν το σκορ. Όσο όμως περνούσε η ώρα και δεν γινόταν αυτό, τόσο αυξανόταν η αυτοπεποίθηση των φιλοξενουμένων. Μέχρι την φάση του 1ου λεπτού των καθυστερήσεων, όπου ο Βιντάλ αμαρκάριστος σημάδεψε την κενή εστία για να έρθει ως από μηχανής Θεός ο αρχηγός της Μπενφίκα, Λουιζάο και να απομακρύνει τη μπάλα. Αυτή η φάση έπαιξε σημαντικό ρόλο στον ψυχολογικό τομέα, καθώς εαν σε εκείνο το σημείο έμπαινε το γκολ οι γηπεδούχοι θα πήγαιναν με προβάδισμα πρόκρισης στα αποδυτήρια.

   Το δεύτερο ημίχρονο μας είδε θεατές στο ίδιο σκηνικό. Με τη βροχή να δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών (και κυρίως εκείνων της Γιουβέντους), και τους γηπεδούχους να αρχίζουν να νιώθουν και την πίεση του χρόνου, η αποβολή του Μάξι Πέρεζ στο 67' (χάρη σ'ένα βεβιασμένο μαρκάρισμα επάνω στον Πογκμπά) ήρθε να τους δώσει έξτρα κίνητρο. Παρ'όλα αυτά, και παρά τις φάσεις που χάνονταν είτε λόγω του εξαιρετικού τερματοφύλακα των "Αετών", Ομπλάκ, είτε λόγω αστοχίας των ίδιων των Γιουβεντίνων, το γκολ δεν ερχόταν. Αντ'αυτού ήρθαν τα νεύρα κάπου στο 82' λόγω των πολλών σκληρών μαρκαρισμάτων των παικτών της Μπενφίκα που εξόργισαν τον πάγκο των γηπεδούχων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι αποβολές από τους δύο πάγκους των Βούτσινιτς (Γιουβέντους) και Μάρκοβιτς (Μπενφίκα). Στην αμέσως επόμενη φάση και σε προσπάθεια για ψαλιδάκι του Πογκμπά, ο Γκαράϋ τραυματίστηκε σοβαρά, δίνοντας νέα αφορμή για καθυστερήσεις και διαμαρτυρίες. Ωστόσο ο αμυντικός των φιλοξενουμένων δεν επέστρεψε ποτέ στο ματς, αφήνοντας την ομάδα του με 9! Παρά ταύτα και παρ'όλες τις αλλαγές του προπονητή της Γιουβέντους, Αντόνιο Κόντε, ο οποίος είχε περάσει στο παιχνίδι τους Οσβάλντο, Τζιοβίνκο και Μαρκίσιο προκειμένου να παίξει φουλ επίθεση η ομάδα του (αλλαγές οι οποίες δεν προσέφεραν κάτι, ειδικότερα εκείνη του Τζιοβίνκο), ήταν εμφανέστατη η κούραση και ο εκνευρισμός των γηπεδούχων. Ο ρέφερι της αναμέτρησης, Μαρκ Κλάτενμπεργκ κράτησε μόλις 6 λεπτά καθυστερήσεων, αντί για τα 8 ή 10 που θα περίμενε κανείς λόγω των επεισοδίων και του τραυματισμού του Γκαράϋ. Η Γιούβε πίεσε μέχρι το τέλος, είχε ένα ακυρωθέν γκολ με τον Οσβάλντο λόγω οφσάιντ του Πογκμπά, μια απίστευτη ασίστ του Πίρλο στον Λιχτστάινερ ο οποίος έχασε το κοντρόλ και άλλη μια επικίνδυνη κεφαλιά του Κάθερες την οποία μπλόκαρε ο Ομπλάκ.

   Το τελικό σφύριγμα βρήκε τους "Αετούς" ξανά στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ όπου θα αντιμετωπίσουν την Σεβίλλη, η οποία στον έτερο ημιτελικό ηττήθηκε από την Βαλένθια με 3-1 όμως προκρίθηκε κυριολεκτικά λόγω διαφοράς τερμάτων (είχε κερδίσει 2-0 στον πρώτο αγώνα στο "Σάντσεζ Πιθχουάν"), σ'έναν πραγματικά δραματικό ημιτελικό. Η ποιότητα αυτών των αγώνων συγκριτικά με εκείνων του Τσάμπιονς Λιγκ, προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις από ομάδες θεωρητικά "χαμηλότερης δυναμικότητας". Μέσα από τέτοιους ποδοσφαιρικούς αγώνες, με τα καλά τους και τα άσχημά τους (βλ. τσαμπουκάδες στο Τορίνο) μας θυμίζουν γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Και είναι η καταλληλότερη στιγμή για να το θυμηθούμε. Στον μήνα των μεγάλων τελικών και κάτι παραπάνω από 30 μέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Μην ξεχνιόμαστε...