Σ'ένα κατάμεστο "Maracana" διεξήχθη προ ολίγων ωρών ο τελικός του 20ού Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα στη Γερμανία και την Αργεντινή. Ήταν η τρίτη φορά που κοντράρονταν σε τελικό τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των δύο χωρών. Η Αργεντινή είχε και την παράδοση με το μέρος της καθώς ουδέποτε είχε καταφέρει Ευρωπαϊκή ομάδα να πανηγυρίσει το βαρύτιμο τρόπαιο εκτός Ευρώπης. Ωστόσο την τελευταία φορά που είχαν τεθεί αντιμέτωπες σε επίσημο αγώνα οι δύο ομάδες (Μουντιάλ 2010) η Γερμανία είχε επικρατήσει με 4-0. Η κάθε ομάδα είχε τα δυνατά και τρωτά σημεία της. Από τη μια τα "πάντσερ" λειτουργούσαν σε όλα τους τα παιχνίδια με βάση το σύνολο, έπαιζαν ομαδικά με την μπάλα κάτω και γρήγορες πάσες προς την επίθεση. Ωστόσο η αμυντική τους γραμμή είχε δείξει αργές επιστροφές και αν δεν ήταν ο κορυφαίος Neuer είναι σίγουρο ότι θα είχαν δεχθεί πολύ περισσότερα γκολ και ίσως να μην ήταν στη θέση που βρίσκονται. Στην αντίπερα όχθη, η "albiceleste" είχε δείξει τρομερή αμυντική προσήλωση, μην αφήνωντας την εστία του γκολκίπερ Romero να παραβιαστεί στα τελευταία 3 παιχνίδια. Από την άλλη έδειχναν να βασίζουν όλη την επιθετική τους δημιουργία στα πόδια του Lionel Messi και να δυσκολεύονται να εκδηλώνουν σωστές επιθέσεις. Η ώρα του τελικού ήρθε και οι συνθέσεις των προπονητών των δύο ομάδων έγιναν γνωστές. Ο προπονητής της "Nationalmannschaft", Joachim Loew θα χρησιμοποιούσε τους εξής: Neuer, Lahm, Hummels, Boateng, Howedes, Kramer, Schweinsteiger, Mueller, Kroos, Oezil, Klose. Από την άλλη ο εκλέκτορας της εθνικής Αργεντινής, Carlos Sabella επέλεξε τους εξής: Romero, Zabaleta, Garay, Demichelis, Rojo, Biglia, Mascherano, Enzo Perez, Lavezzi, Messi, Higuain. Το πρόβλημα της τελευταίας στιγμής εμφανίστηκε για τη Γερμανία όταν ο Sami Khedira τραυματίστηκε στο ζέσταμα, με αποτέλεσμα ο Loew να τον αντικαταστήσει με τον Kramer, έναν παίκτη που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε παίξει λεπτό στο Μουντιάλ! Τα ψέματα τελείωσαν, ο αγώνας άρχισε και μαζί σιγά-σιγά άρχισαν να φαίνονται και οι ρόλοι που θα έπαιρναν οι δύο ομάδες στον αγωνιστικό χώρο. Οι Αργεντίνοι μπορεί να μπήκαν πιο ορεξάτοι στον αγωνιστικό χώρο, όμως σε καμία περίπτωση δεν έδειχναν διάθεση να κρατήσουν την μπάλα. Αντίθετα, παραχώρησαν την κατοχή στα "πάντσερ", κρατούσαν γερά τη σκυλίσια άμυνά τους (με πρωτεργάτη τον Mascherano) και περίμεναν να τους δοθεί κάποια χρυσή ευκαιρία στην αντεπίθεση. Το πλάνο ως ένα βαθμό πέτυχε καθώς δημιούργησαν φάσεις (ένα γκολ με τον Higuain που ορθώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ και άλλη μια ευκαιρία σε τετ-α-τετ και πάλι του Higuain με τον Neuer έπειτα από λανθασμένη κεφαλία-γύρισμα του Kroos), ωστόσο η άμυνά τους δεν βαστούσε και τόσο καλά. Οι Γερμανοί περνούσαν επικίνδυνες σέντρες με τον Lahm και τον Oezil και κάθετες μπαλιές με τον Schweinsteiger. Το αποκορύφωμα ήταν το δοκάρι του Howedes σε κεφαλιά έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Mueller. Τα προβλήματα ωστόσο για την "Nationalmannschaft" δεν έλεγαν να τελειώσουν καθώς ο Kramer, ο παίκτης που τελευταία στιγμή κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Khedira, τραυματίστηκε και αυτός στο 31' και αντικαταστάθηκε από τον Schuerrle. Η Αργεντινή έδειχνε πάντα επικίνδυνη στην αντεπίθεση, με πιο κινητικούς τους Higuain και Lavezzi.
Ωστόσο ο Sabella κάτι άλλο θα είδε καθώς με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου απέσυρε τον Lavezzi για να περάσει στην θέση του τον Kun Aguero, με αποτέλεσμα η "albiceleste" να χάσει μεγάλο μέρος της επιθετικής της δημιουργίας. Έτσι, έμειναν να τα περιμένουν όλα από τον Messi, ο οποίος στη μεγαλύτερη εώς τώρα πρόκληση της καρίερας του ήταν ωσεί παρόν. Φάσεις μεγάλες δεν έγιναν, καθώς από τη μία οι Γερμανοί πάλευαν να βρουν το κλειδί για να ξεκλειδώσουν την καλά κλεισμένη άμυνα των Αργεντίνων και από την άλλη οι τυπικά φιλοξενούμενοι έψαχναν την χρυσή αντεπίθεση. Το πιο επεισοδιακό που είχαμε ήταν μια σύγκρουση του Neuer με τον Higuain. Έτσι το παιχνίδι πήγε στην παράταση. Εκεί λόγω της κούρασης έγιναν περισσότερες ευκαιρίες και η άμυνα της Αργεντινής μοιραία άρχισε να εμφανίζει κενά. Παρ'όλα αυτά η μεγαλύτερη ευκαιρία άνηκε κόντρα στο ρυθμό του αγώνα και πάλι στους λατίνους, όταν ο Rojo έβγαλε μια σέντρα από αριστερά την οποία φαινομενικά ήλεγχε ο Hummels αλλά η μπάλα πέρασε προς τον Palacios (είχε περάσει αλλαγή στη θέση του Higuain), ο οποίος κοντρόλαρε ανοιχτά και πέρασε την μπάλα πάνω από τον Neuer που έκανε την έξοδο, αλλά δεν πρόλαβε την μπάλα που πήγε άουτ. Στο 117', κι ενώ όλα έδειχναν ότι οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους με την διαδικασία των πέναλτι, ήρθε η λύτρωση. Ο Schuerrle έβγαλε ψηλή μπαλιά από αριστερά προς τον Goetze (Κι αυτός είχε μπει αλλαγή αντί του Klose), ο οποίος από το ύψος της μικρής περιοχής έκανε κοντρόλ με το στήθος και σούταρε πριν η μπάλα αναπηδήσει στο έδαφος, νικώντας τον Romero και γράφωντας το 1-0 μέσα σε αποθέωση. Προσπάθησαν οι Αργεντίνοι με τον Messi να ισοφαρίσουν όμως ήταν πολύ αργά... Το Παγκόσμιο Κύπελλο πήγε στην Γερμανία! Ο επίλογος του αγώνα αφήνει γλυκόπικρη γεύση καθώς πολύς κόσμος περίμενε πολλά περισσότερα από τον Messi και στο τέλος είδε έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν ηγήθηκε του επιθετικού παιχνιδιού αλλά δεν συμμετείχε ούτε στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού της ομάδας του, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι οι υπόλοιποι παίζουν με 10. Ωστόσο η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου αποδόθηκε, καθώς πέρα από διάφορες σπουδαίες μονάδες που υπάρχουν (Cristiano Ronaldo, Messi, Pirlo, Neymar), η Γερμανία απέδειξε για μια ακόμα φορά (όπως και η Ισπανία πριν από αυτήν) ότι τα χρόνια έχουν περάσει και πλέον μόνο το καλύτερο σύνολο κάνει τη διαφορά! Όσο για το ίδιο το Μουντιάλ; Πέρα από την εκπρόσωπο της διοργανώτριας χώρας (η οποία διασύρθηκε και στον μικρό τελικό από την Ολλανδία με 0-3) που ήταν η αρνητική έκπληξη, όλα τα υπόλοιπα αξίζει να τα θυμάται κανείς! Από την πορεία της δικής μας εθνικής, που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, στις πολλές ανατροπές, τα πολλά και όμορφα γκολ (171 τον αριθμό, τα περισσότερα σε Μουντιάλ μαζί με εκείνο της Γαλλίας το '98), τα ωραία γήπεδα, τις εξωτικές τοποθεσίες και τον κόσμο στις κερκίδες να το γιορτάζει. Άλλωστε το ποδοσφαιρο είναι πάνω απ'όλα γιορτή! Αντίο λοιπόν Βραζιλία κι ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις! Ραντεβού το 2018 στην Ρωσία!!!
Και οι ημιτελικοί του Μουντιάλ πλέον έφτασαν στο τέλος τους. Τα ζευγάρια που είχαν κληρωθεί προκειμένου να αναδείξουν τις δύο ομάδες οι οποίες θα τεθούν αντιμέτωπες στον τελικό της 13ης Ιουλίου στο "Μαρακανά" ήταν Αργεντινή-Ολλανδία και Βραζιλία-Γερμανία. Νοτιοαμερικανικοευρωπαϊκές μονομαχίες και οι δύο. Με μεγάλη την πιθανότητα να έχουμε έναν τελικό Βραζιλίας-Αργεντινής, οι τέσσερις ομάδες μπήκαν στα γήπεδα για να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες συνέχειας σε αυτό το Μουντιάλ και να μην αφήσουν τα όνειρά τους να σβήσουν σε αυτήν την φάση. Ξεκινώντας από τον αγώνα Αργεντινής-Ολλανδίας που διεξήχθη στο Σάο Πάολο, εκεί όπου δεν υπήρχαν φαβορί και αουτσάιντερ. Η Αργεντινή περίμενε παρα πολλά από τον Messi, ο Van Gaal όμως, σαν παλιά καραβάνα των γηπέδων, ήξερε ακριβώς πως να τον αντιμετωπίσει. Έστειλε επάνω του τον De Jong ο οποίος είχε συνέλθει από τον τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε. Από την άλλη ο Robben περίμενε πως και πως την επιστροφή του σε τελικό για να καταφέρει ότι δεν κατάφερε αυτός και οι συμπαίκτες του πριν τέσσερα χρόνια στη Νότιο Άφρικη, όπου έχασαν με 1-0 στον τελικό από την Ισπανία. Οι Αργεντίνοι είχαν επίσης να αντιμετωπίσουν τον τραυματισμο του Angel Di Maria, του ανθρώπου που μαζί με τον Messi είχαν πάρει από το χέρι τους υπόλοιπους και τους καθοδηγούσαν στις δύσκολες στιγμές. Την θέση του στην ενδεκάδα πήρε ο μέσος της Benfica, Enzo Perez. Το παιχνίδι ξεκίνησε με την Αργεντινή να έχει την κατοχή της μπάλας. Βέβαια φάσεις δυσκολευόταν να κάνει η "αλμπισελέστε" και όποτε προωθούσαν την μπάλα προς τον Higuain εκείνος έπεφτε πάνω στον τοίχο που άκουγε στο όνομα Vlaar. Καλύτεροι από πλευράς Αργεντίνων σε εκείνο το διάστημα οι Enzo Perez και Lavezzi. Δειλά-δειλά βγήκαν από την περιοχή τους οι "oranje" και έκαναν τις πρώτες τους φάσεις αλλά για ένα ακόμα παιχνίδι ο Robin Van Persie ήταν χαμένος στο πλήθος, ο Sneijder δεν περνούσε μπαλιές και ο Robben ήταν πολύ καλά κλεισμένος από την άμυνα των Αργεντινών. Έτσι, το βάρος έπεφτε στους Kuyt, Whynaldum και De Jong να οργανώσουν την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Το ημίχρονο τελείωσε χωρίς την μεγάλη φάση πάντως. Απλά ένα φάουλ του Messi που απέκρουσε με σχετική ευκολία ο Cillessen.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο Van Gaal απέσυρε τον De Jong κι έβαλε στη θέση του τον Clasie, έναν παίκτη που δεν είχε αγωνιστεί λεπτό στο Μουντιάλ. Η αποστολή του ήταν μία: να ακολουθεί τον Messi σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, όπως άλλωστε είχε κάνει και ο De Jong μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στο δεύτερο ημίχρονο, με τις αλλαγές και την αναπόφευκτη κούραση των ποδοσφαιριστών, το παιχνίδι άρχισε να ανοίγει περισσότερο. Η πρώτη μεγάλη φάση ανήκε στην Αργεντινή με τον Higuain που εκμεταλλεύτηκε σέντρα του Lavezzi, μπήκε στην πορεία της μπάλας αλλά την έστειλε ελάχιστα δίπλα από το πρώτο δοκάρι του Cillessen. Η επόμενη μεγάλη στιγμή επίσης για την "αλμπισελέστε", όταν βγήκε η σέντρα του Palacios (είχε μπει αλλαγή στη θέση του Enzo Perez) από αριστερά, αλλά ο Aguero (επίσης μπήκε αλλαγή στη θέση του Higuain) ήταν ένα βήμα πίσω. Οι Ολλανδοί κατάφεραν να ισορροπήσουν το ματς, πήραν την κατοχή της μπάλας και δημιούργησαν ευκαιρίες με αποκορύφομα τη φάση του 90ου λεπτού, όπου ο Robben μπήκε στη μικρή περιοχή αλλά το πλασέ που επιχείρησε βρήκε στο τάκλιν αυταπάρνησης του Mascherano.
Έτσι το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί πέρα από μια προσπάθεια του Palacios που αντί να κατεβάσει την μπάλα και να σουτάρει μπροστά στον Cillessen έκανε μια βεβοιασμένη κεφαλιά, δεν υπήρξε κάποια μεγάλη φάση και οι δύο ομάδες θα έλυαν τις διαφορές τους με τη διαδικασία των πέναλτι. Το πρώτο πέναλτι για την Ολλανδία ανέλαβε να εκτελέσει ο σταθερότατος αμυντικός Vlaar, ο οποίος είδε τον τερματοφύλακα της Αργεντινής Romero να αποκρούει.
Έπειτα ο Messi με ένα ψυχρο σουτ έκανε το 1-0. Στη συνέχεια ο Robben ισοφάρισε, αλλά ο Garay έκανε το 1-2. Το επόμενο πέναλτι για τους Ολλανδούς επιχείρησε ο Sneijder, όμως κι αυτός είδε τον Romero να το πιάνει. Ο Aguero και ο Kuyt έκαναν το 2-3 πριν έρθει ο Maxi Rodriguez να ευστοχήσει για τελευταία φορά και να στείλει την Αργεντινή στον τελικό και τους παίκτες και τους οπαδούς της στα ουράνια. Όποια κι από τις δύο ομάδες και να περνούσε στον τελικό θα το άξιζε εξίσου. Την αμέσως προηγούμενη ημέρα έγινε ο ημιτελικός Βραζιλίας-Γερμανίας. Τα όσα συνέβησαν σε αυτό το γεγονός σπάνε τα στενά δεσμά ενός απλού ποδοσφαιρικού αγώνα, καθώς δημιουργήθηκαν νέα ρεκόρ, υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι να κλαίνε και κατέρευσε ένας μύθος. Η Βραζιλία λοιπόν σε αυτόν τον αγώνα ήταν γνωστό πως θα στερούνταν των υπηρεσιών δύο βασικότατων παικτών της, του Neymar και του Tiago Silva. Υπερ-απαραίτητοι αν κρίνουμε το ρόστερ της "σελεσάο" στο οποίο άξιοι αντικαταστάτες δεν υπήρχαν. Από την άλλη όμως και οι Γερμανοί δεν τρόμαζαν κανέναν. Έκαναν το πρώτο τους καλό παιχνίδι με την Πορτογαλία (4-0) κι από'κει και πέρα ίδρωναν για να κερδίσουν τον οποιοδήποτε, είτε Αλγερία, είτε Γαλλία, είτε Η.Π.Α. Οι δύο ομάδες βγήκαν από τα αποδυτήρια και ήταν προφανές από τον τρόπο που είπαν τον εθνικό τους ύμνο, ότι οι Βραζιλιάνοι ήταν αποφασισμένοι! Θα έπαιζαν για τον ταλαιπωρημένο λαό τους, για εκείνους που ήταν στις εξέδρες και φώναζαν και για τους συμπαίκτες τους που δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Ξεκίνησε το ματς και μέχρι το 10' μπορεί κανείς να πει ότι η Βραζιλία πίεζε, κυνηγούσε το γκολ, το ήθελε το ματς. Μέχρι εκεί όμως.
Μετά έπεσε ο... γενικός στην ομάδα και κυριολεκτικά κατέρρευσαν! Σαν πύργος στην άμμο που τον ρίχνει το δυνατό κύμα, έτσι η "nationalmannschaft" γκρέμισε την "σελεσάο"! Στο 11' το σκορ ήταν 0-1. Στο 29' είχε ήδη φτάσει το 0-5!!! Κι αν δεν κατέβαζαν ταχύτητα οι Γερμανοί, ποιός ξέρει που μπορεί να έφτανε. Το τελικό αποτέλεσμα; 1-7! Οι φωνές και οι ζητωκραυγές από την κερκίδα, μετατράπηκαν άμεσα σε ξεσπάσματα οργής και κλάματα από τους χιλιάδες Βραζιλίανους οπαδούς.
Στα τυπικά του αγώνα, ο Miroslav Klose πέτυχε το 16ο του γκολ σε Μουντιάλ και ξεπέρασε τον Ronaldo σε ρεκόρ επίτευξης περισσοτέρων τερμάτων σε τελικές φάσης Παγκοσμίων Κυπέλλων. Τα υπόλοιπα τέρματα της Γερμανίας πέτυχαν οι Muller, Kroos (2), Khedira και Schurrle (2). Πάντως για μια ομάδα όπως η Γερμανία τέτοια νίκη δεν είναι σύνηθες γεγονός, ούτε μπορεί να αποδοθεί σε δύο απουσίες για την Βραζιλιάνικη ομάδα. Πού μπορεί αποδοθεί; Ορισμένοι ψίθυροι ακούγονται ότι η FIFA σε συνεργασία με την Βραζιλιάνικη κυβέρνηση, προκειμένου να παραμείνει προσηλωμένος ο λαός στα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και να αποφευχθούν τυχόν επεισόδια που να έθεταν σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή του, έδιναν "βοήθειες" στη "σελεσάο" ώστε να συνεχίσει μέχρι τις τελικές φάσεις του τουρνουά. Πολλά λέγονται, η ουσία είναι όμως ότι επ'ουδενί δεν είναι άξια η γενιά αυτή των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών να κουβαλήσουν την κληρονομιά που άφησαν πίσω τους παίκτες όπως ο Ronaldo, o Rivaldo, o Ronaldinho, o Kaka, o Roberto Carlos, o Cafu, o Adriano και τόσοι άλλοι. Και τώρα... τελικός! Οι δύο μονομάχοι θα είναι η Γερμανία και η Αργεντινή, όπως το 1986 και το 1990. Όποτε έχουν βρεί η μια την άλλη σε τελικό, έχουν από μια νίκη έκαστος, οπότε ήρθε η ώρα να λύσουν τις διαφορές τους. Από τη μια έχουμε το σύνολο του Joachim Loew που λειτουγεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Όλοι στην ομάδα ξέρουν τους ρόλους τους και ουδείς παρεκκλίνει. Υπάρχουν βέβαια και οι μονάδες που ξεχωρίζουν (Muller, Kroos, Goetze, Lahm Khedira, Oezil) αλλά κυριαρχεί το σύνολο. Όλα αυτά τα χρόνια από τον χαμένο τελικό του 2002 της Yokohama τα "πάντσερ" έχουν δουλέψει για να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Δεν θα τους ικανοποιήσει τίποτα άλλο πέρα από την κατάκτηση του Μουντιάλ, κάτι που έχουν να πετύχουν 14 χρόνια όπου και είχαν για αντίπαλό τους (τι σύμπτωση!) την Αργεντινή!
Από την άλλη η "albiceleste" έχει το πάθος (καμία σχέση με τα "γιούρια" της Βραζιλίας) και την δίψα για διάκριση. Όπως λέγεται λίγο μετά το μάτς με το Βέλγιο, ο Javier Mascherano μάζεψε τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια και μεταξύ άλλων φέρεται να είπε τα εξής: "Βαρέθηκα να φτάνω ως εδώ και να αποκλείομαι! Κουράστηκα να λέω 'α οκ, καλά τα πήγα και μέχρι εδώ που έφτασα...' Αφού είμαι εδώ θέλω να το πάρω! Ας το πάρουμε!". Επίσης δεν γίνεται να ξεχάσει κανείς και τον Messi που επιτέλους του δίνεται η ευκαιρία με την κατάκτηση και του Μουντιάλ να ξορκίσει τους δαίμονες που τον κατηγορούν ότι δεν μπορεί να παίξει καλά με την εθνική του και να την οδηγήσει σε επιτυχίες. Ιδού η ευκαιρία του! "Nationalmansschaft" ή "albiceleste"; Γερμανία ή Αργεντινή; Ευρώπη ή Λατινική Αμερική; Πού θα καταλήξει το τρόπαιο; Υπομονή άλλες λίγες μέρες...
Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε την διεξαγωγή των αγώνων της φάσης των "16" του Μουντιάλ της Βραζιλίας. Από αυτούς τους αγώνες μπορεί μεν να προκρίθηκαν όλα τα θεωρητικά φαβορί (δηλαδή οι ομάδες που είχαν καταλάβει τις πρώτες θέσεις των ομίλων τους), όμως συνέβη το εξής παράδοξο στατιστικό: για πρώτη φορά σε φάση των "16" ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι 5 από τους 8 αγώνες οδηγήθηκαν στην παράταση! Πρωτίστως η Βραζιλία δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να κάμψει την αντίσταση της Χιλής. Παρότι προηγήθηκε με γκολ του David Luis (το οποίο ίσως να ήταν και αυτογκόλ), ισοφαρίστηκε από τον Alexis Sanchez πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, όπου οι Βραζιλιάνοι δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την κούραση των Χιλιανών και να μετατρέψουν την κυριαρχία τους εντός αγωνιστικού χώρου σε γκολ (μάλιστα λίγο έλειψε να "κλέψει" η Χιλή την πρόκριση με σουτ του Mauricio Pinilla που κατέληξε στο οριζόντιο δοκάρι). Στα πέναλτι όμως ήρθε ο Julio Cesar να σώσει τους Βραζιλίανους, αποκρούωντας 2 πέναλτι και δίνοντάς τους την πρόκριση με 3-2.
Η μόνη ομάδα που έπεισε με την απόδοσή της (προβληματίζοντας έντονα την επόμενη αντίπαλό της, Βραζιλία) ήταν η Κολομβία. Επικράτησε άνετα με 2-0 της Ουρουγουάης χάρη σε 2 γκολ του πρώτου σκόρερ και σταρ της διοργάνωσης εως τώρα, James Rodriguez. Μετά την επίτευξη των 2 τερμάτων η Κολομβία έδωσε χώρο στην αντίπαλό της, όμως οι Ουρουγουανοί δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο του αγώνα να απειλήσουν. Συγκινητικός ο Edinson Cavani, εμφανέστατη η απουσία του Luis Suarez.
Η Ολλανδία "τα χρειάστηκε" απέναντι στο Μεξικό. Μάλιστα, μέχρι περίπου το 65ο λεπτό εκείνου του αγώνα, εαν κάποια ομάδα φαινόταν να πατάει πιο άνετα στον αγωνιστικό χώρο, αυτοί ήταν οι "Αζτέκοι" χάρη στο γκολ του Giovani Dos Santos στο 48' αλλά και τη γενικότερη απόδοσή τους μέχρι εκείνο το σημείο. Όμως ο προπονητής των "oranje", Louis Van Gaal ανακάτεψε αρκετά την τράπουλα (μέχρι που έφερε στον πάγκο τον "πολύ" Robin Van Persie κι έστειλε δεξί μπακ τον Dirk Kuyt!) και εν τέλει η πίεση απέφερε καρπούς! Ένα κόρνερ μέσα στην περιοχή του Μεξικού έφερε σε πολύ πλεονεκτική θέση για ελεύθερο σουτ τον Wesley Snejder, ο οποίος ισοφάρισε στο 88' και 2 λεπτά αργότερα ο Arjen Robben κέρδισε πέναλτι από μαρκάρισμα του Rafa Marquez το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Klaas Jan Huntelaar. Η περιπέτεια για τους Ολλανδούς είχε ευτυχή κατάληξη.
Το ματς Κόστα Ρίκα-Ελλάδα δεν είχε φαβορί και αουτσάιντερ. Κι έτσι έπαιξαν οι δύο ομάδες. Με καλά κλεισμένους χώρους στην άμυνα, με λίγες αλλά σωστές κινήσεις στην επίθεση, το πρώτο ημίχρονο ήταν ισορροπημένο, με την κατοχή για τους Κεντροαμερικανούς και την σπουδαιότερη ευκαιρία για τους Ευρωπαίους, με ένα πλασέ εξ'επαφής του Σαλπιγγίδη έπειτα από σέντρα του Holebas που απέκρουσε ο Keylor Navas. Το δεύτερο ημίχρονο έφερε ίσως τη μοναδική σωστή επίθεση των Κοσταρικανών που κατέληξε και σε γκολ χάρη σε σουτ του Bryan Ruiz στο 52'. Η αποβολή όμως του Duarte με δεύτερη κίτρινη λίγα λεπτά αργότερα έφερε τα πάνω-κάτω και τους Έλληνες να πιέζουν για την ισοφάριση. Τελικά εκείνη ήρθε με το κλασσικό τους στυλ, στην τελευταία δηλαδή φάση του αγώνα, χάρη σε σουτ εντός περιοχής του Παπασταθόπουλου και με εξουδετερομένο τον Navas. Οι Έλληνες έψαξαν το δεύτερο γκολ στην παράταση, όμως παρά τις πολλές τους ευκαιρίες αυτό δεν ήρθε κι έτσι το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι. Εκεί όπου μια απόκρουση του Keylor Navas σε εκτέλεση του Φάνη Γκέκα έκανε όλη τη διαφορά. Επόμενος αντίπαλος για τον "φονέα των γιγάντων", η Ολλανδία.
Η Γαλλία μπορεί να μην απέδωσε τα αναμενόμενα κόντρα στην Νιγηρία, όμως το χρέος της το έκανε. Με ένα γκολ του Pogba έπειτα από εκτέλεση κόρνερ κι ένα αυτογκόλ του Yoseph Yobo, κατάφερε να καθαρίσει το ματς λίγο πριν οδηγηθεί στην παράταση (79' το πρώτο γκολ, 90'+2 το δεύτερο).
Η Γερμανία από την άλλη, μπορεί να δινόταν ως φαβορί πριν αρχίσει το ματς, αλλά μόνο ως τέτοιο δεν αγωνίστηκε. Με τους Αλγερινούς να κλείνουν καλά τους χώρους και να έχουν σε πολύ καλή μέρα τον τερματοφύλακά τους Rais, η "nacionalmanschaft" δεν μπορούσε να απειλήσει. Από την άλλοι οι Αφρικανοί έπαιζαν πολύ καλά την αντεπίθεση κι έψαχναν να χτυπήσουν στη κόντρα, όμως ο Neuer κάλυπτε όλους τους χώρους, ακόμα κι εκείνους που αδυνατούσαν να καλύψουν οι αμυντικοί του! Τελικά το ματς οδηγήθηκε στην παράταση και η λύση ήρθε από τον πάγκο για την ομάδα του Joachim Low, με τον Schurrle που είχε μπει αλλαγή στο ημίχρονο να κάνει το 1-0 στο 92' και τον Mesut Ozil να συμπληρώνει το 2-0 στο 120'. Οι Αλγερινοι ένα λεπτό αργότερα πέτυχαν το γκολ της τιμής με τον Djabou.
Παρόμοιο σκηνικό και για το επόμενο θεωρητικό φαβορί, καθώς η Αργεντινή του Messi έψαχνε αλλά δεν έβρισκε δίοδο απέναντι στην πολύ καλά οργανομένη άμυνα της Ελβετίας. Η ομάδα του Hitzfeld προσπαθούσε όχι μόνο να προστατέψει τα μετόπισθεν κόντρα στην πολυδιαφημισμένη αντίπαλό της, αλλά και να πιέσει για κάποιο γκολ με τους Shaqiri, Behrami και Xhaka. Υπήρχαν στιγμές που αν κάποιος παρακολουθούσε το ματς θα νόμιζε πως μόνο ο Di Maria και ο Messi παίζουν από την ομάδα του Sabella, καθώς οι υπόλοιποι έμοιαζαν χαμένοι στο πλήθος. Τελικά ήταν ο πρώτος έπειτα από ασίστ του δεύτερου που έδωσε τη λύση λίγο πριν οδηγηθεί το ματς στα πέναλτι (118').
Το Βέλγιο είχε μια παρόμοια εμπειρία κόντρα στις Η.Π.Α. οι οποίες βγήκαν να παίξουν χωρίς να έχουν κάτι να χάσουν. Το ματς είχε τους ρόλους του, δηλαδή το Βέλγιο επιτιθόταν και οι Αμερικάνοι περίμεναν να χτυπήσουν στην κόντρα. Σε παρα πολύ καλή μέρα και ο τερματοφύλακας των Η.Π.Α., Tim Howard ο οποίος κυριολεκτικά έπιανε μέχρι και τα άουτ. Καμιά από τις δύο ομάδες δεν μπόρεσε να σκοράρει στην κανονική διάρκεια του αγώνα κι έτσι μοιραία οδηγήθηκαν στην παράταση. Εκεί που ο De Bruyne σκόραρε στο 93' και ο Lukaku στο 105'. Κι ενώ όλα έδειχναν να έχουν πάρει τη πορεία τους και το Βέλγιο είχε την ησυχία του, ήρθε ο Green στο 107' να βάλει φωτιά στο ματς. Οι Αμερικάνοι έχασαν άλλη μια σημαντική ευκαιρία να ισοφαρίσουν με τον Dempsey λίγο αργότερα, αλλά τελικά έμεινε το 2-1. Μπορεί τελικά η διαφορά να φάνηκε στους παίκτες που ήρθαν από τους δύο πάγκους (Mirallas, Lukaku ήταν καθοριστικοί για το Βέλγιο) όμως οι Η.Π.Α. κέρδισαν πολλά σε θέμα εμπειριών και πρεστίζ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Επόμενα ματς σήμερα 04/07, αρχής γενομένης με το ευρωπαϊκό ντέρμπι Γαλλίας-Γερμανίας. Τα "πάντσερ" έχουν την προϊστορία με το μέρος τους όμως σε αυτό το Μουντιάλ οι "τρικολόρ" παρουσιάζουν μεγαλύτερη σταθερότητα στη απόδοσή τους ως ομάδα με τους Varane, Pogba, Valbouena, Benzema, Giroud και Griezmann να ξεχωρίζουν. Από την άλλη η ομάδα του Low προβληματίζει με τις εως τώρα εμφανίσεις της και πολλοί λένε πως έχει φτάσει μέχρι εκεί που έχει φτάσει χάρη στην ατομική ποιότητα των παικτών της όπως οι Muller, Kroos, Ozil, Schurrle, Khedira, Neuer, Boateng, Schweinsteiger και Lahm. Θα είναι αυτό όμως αρκετό κόντρα σε μια ομάδα όπως η Γαλλία; Στο άλλο ματς της ημέρς, οι οικοδεσπότες Βραζιλιάνοι αντιμετωπίζουν την θετική εκπληξη εως τώρα της διοργάνωσης, Κολομβία. Οι Κολομβιανοί έχουν δείξει ότι αποτελούν σαφέστατα ανώτερη ομάδα από την Χιλή, κόντρα στην οποία δυσκολεύτηκε αφάνταστα η Βραζιλία. Επίσης, η Κολομβία έφτασε σχετικά εύκολα στα προημιτελικά, εν αντιθέσει με τη "selecao" που έπρεπε να ιδρώσει πολύ περισσότερο. Όμως ακόμα δεν έχουμε δει τους Κολομβιανούς απέναντι σε ομάδα επιπέδου Βραζιλίας σε αυτό το Μουντιάλ. James ή Neymar; Στο πρώτο από τα αυριανά ματς (05/07) η Αργεντινή κοντράρεται με το Βέλγιο. Δύο ομάδες που συνηθίζουν να κάνουν παιχνίδι και όχι να κάθονται πίσω και να περιμένουν τους αντιπάλους τους. Δύο ευάλωτες άμυνες, δύο εξίσου δυνατές επιθέσεις. Ένας σούπερσταρ από τη μια (Messi), μια ομάδα που στηρίζεται το ίδιο στους 11 που έχει στον αγωνιστικό χώρο, όσο και σε εκείνους που έχει στον πάγκο από την άλλη. Ίσως αυτό να είναι το καλύτερο από τα 4 ματς των προημιτελικών. Και ίσως εδώ δούμε την πρώτη μεγάλη έκπληξη. Ίσως... Τέλος, στο βραδινό ματς της αυριανής ημέρας, η Ολλανδία αντιμετωπίζει την Κόστα Ρίκα και οτιδήποτε άλλο πέρα από την πρόκριση θα αποτελέσει παγκόσμιο σοκ. Ήδη έχουν καταπλήξει τον κόσμο με τα πεπραγμένα τους οι Κοσταρικανοί, όμως ο Louis Van Gaal είναι παλιά καραβάνα των πάγκων και (λογικά) δεν θα προβληματιστεί έντονα στο να ξεκλειδώσει στην ερμητικά κλειστή άμυνα των κεντροαμερικανών. Εξάλλου το δυνατό σημείο των Ολλανδών είναι η επίθεσή τους. Εαν θέλουν να τους χτυπήσουν οι Κοσταρικανοί θα πρέπει να πιέσουν την αμυντική τους γραμμή, κάτι που έχουν δείξει μέχρι τώρα ότι δεν μπορούν να κάνουν. Για να δούμε... Φτάνουμε στην τελευταία στροφή και αυτού του Μουντιάλ. Ήδη κάποιες ομάδες έχουν "βαφτιστεί" φαβορί, έχουν βγει οι στιγμές που θα θυμόμαστε αλλά μένουν και κάποιες ακόμα. Έχει άλλο λίγο...
