Θεωρείται πρέπον σε αυτό το σημείο να γίνει μία επαναφορά στα κείμενα κοινωνικού περιεχομένου, καθώς τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες δεν μπορούν και δεν γίνεται να μας αφήνουν όλους ανεπηρέαστους. Και αυτό είναι μόνο μία σειρά από ατυχή περιστατικά στα οποία έχουμε καταφέρει να επιδείξουμε το πόσο απαίδευτοι είμαστε σαν κοινωνία και το πόσο απέχουμε από το να λειτουργήσουμε σαν τέτοια.
Δυστυχώς, πριν μερικές ημέρες ο δημοφιλής τραγουδιστής Παντελής Παντελίδης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, και αυτή ήταν η αφορμή για αυτό το κείμενο. Ο αυτοδημιούργητος καλλιτέχνης έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του με αποτέλεσμα να ανατραπεί σε μία στροφή και να συμβεί το μοιραίο. Φυσικά, όσο κι αν ακούγεται μακάβριο, η ευθύνη του ατυχήματος βαραίνει τον ίδιο, καθώς ουδείς πρέπει να οδηγεί υπό την επήρεια του αλκοόλ. Το ευτύχημα ήταν ότι δεν υπήρχαν άλλα θύματα καθώς τράκαρε σε μία λεωφόρο ευρείας κυκλοφορίας και είχε και άλλες 2 κοπέλες μαζί του στο αυτοκίνητο.
Μεγάλο κρίμα για τον άνθρωπο καθώς ήταν μόλις 33 χρονών. Είχε όλη τη ζωή του μπροστά του. Ήταν ένας καλλιτέχνης αυτοδημιούργητος καθώς έγινε γνωστός μέσω YouTube μέσα από βιντεάκια στα οποία είναι απλά αυτός, η κιθάρα του και τα τραγούδια του. Κι έτσι ο κόσμος εκτίμησε το ταλέντο του. Τα όσα κέρδισε, τα κέρδισε με το σπαθί του. Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει και Έλληνα "Justin Bieber", μιας και η καριέρα του νεαρού Καναδού ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο.
Το θέμα όμως αυτού του κειμένου δεν είναι ο ίδιος ο Παντελίδης. Είναι τα όσα έπονται του Παντελίδη. Αυτή η ανυπόστατη υπερβολή ολόκληρης της Ελλάδας που σχεδόν από τη στιγμή του ατυχήματος έχει επιδοθεί σε έναν διαγωνισμό γραφικότητας. Και έχουν ανυψώσει τον θανόντα σε τέτοιο σημείο που θα θεωρούσε κανείς που δεν γνωρίζει ονόματα και πράγματα ότι χάθηκε κάποιο άτομο χωρίς το οποίο η χώρα χάνει μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της.
Τα πάντα ξεκινούν (φυσικά!) από την τηλεόραση. Σε παράθυρα και πρωϊνάδικα με παρουσιαστές να κλαίνε, να οδύρονται και να κάνουν διαρκή αφιερώματα για το "παιδί του λαού" εδώ και μέρες. Η συνέχεια δίνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά ο κάθε ένας θα κάνει το κομμάτι του, με τις μακρυσκελείς δημοσιεύσεις για το πόσο "καταξιωμένος" ήταν ο Παντελής και πόσο θα λείψει σε όλους. Αλλά εκεί που τερματίζεται το θέμα είναι όταν το ξεπουλάνε εντελώς διάφορα σάιτ με προσπάθειες φωτογράφησης του πτώματος ή της τραγικής κατάστασης της οικογένειας του θανόντα ή με βομβαρδισμό ειδήσεων για το περιστατικό.
Κι έρχεται μετά η απόλυτη εικόνα εξαθλίωσης. Μια εικόνα που κάνει τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο σε αυτή τη χώρα να κατανοεί πλήρως πλέον γιατί η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται. Χιλιάδες άτομα θα παραστούν στην οικεία του Παντελίδη για να υποδεχθούν τη σωρό του, άλλοι τόσοι πηγαίνουν εδώ και ημέρες για να αφήσουν λουλούδια (ή ακόμα χειρότερα, για να βγάλουν φωτογραφίες!) στον τόπο που ξεψύχησε, και πάνω από 10.000(!) παρευρίσκονται στην κηδεία του! Κι έπειτα έρχονται και οι κατηγορίες στην πολιτική ζωή του τόπου επειδή δεν κατέθεσαν κάποιο... στεφάνι στον άτυχο νεαρό.
Όλο αυτό που ζει η Ελλάδα τις τελευταίες τρεις-τέσσερις ημέρες είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης την οποία ζούμε. Ο λόγος που ο Παντελής Παντελίδης συγκεκριμένα γίνεται αντικείμενο της τόσης λαϊκής αγάπης, είναι γιατί αντιπροσωπεύει τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα. Εδώ δεν γίνεσαι γνωστός εάν πέσεις από κάποιο ελικόπτερο φερ'ειποίν κατά τη διάρκεια κάποιας πολεμικής άσκησης. Όχι. Εδώ γίνεσαι γνωστός κι αγαπητός αν είσαι κάθε βράδυ στα μπουζούκια και βγάζεις καψουροτράγουδα για τα 15χρονα. Γιατί αυτό θέλει ο Έλληνας. Να καλοπερνάει.
Κι όλο αυτό θα κάνει κάποιον να αναρωτηθεί "Αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πέρσι ψήφισαν 2 φορές ΣΥΡΙΖΑ;". Και θα λυθεί εκεί η απορία. Διότι όταν βλέπει κάποιος 15.000 άτομα στην κηδεία ενός ανθρώπου ο οποίος "δημιουργήθηκε" αποκλειστικά και μόνο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, πώς μετά να πάρει στα σοβαρά αυτόν τον λαό; Πώς να μην τον θεωρήσει ευκολόπιστο; Ότι δηλαδή καταπίνει αμάσητη την όποια καινούρια μόδα του πλασάρεται, χωρίς να έχει φίλτρα για να την επεξεργαστεί; Και με τον ίδιο, παρόμοιο τρόπο, πώς να έχει τα φίλτρα για να επεξεργαστεί ότι ένας πολιτικός του λέει τα ίδια ψέματα και του κάνει τις ίδιες κενές υποσχέσεις που του έκανε πριν 20 χρόνια ένας άλλος;
Η έλλειψη παιδείας είναι εμφανέστατη στον Ελληνικό λαό. Έχει αφεθεί στην τύχη του και υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που καθοδηγείται σταθερά από το διαδίκτυο. Το ίντερνετ όμως δημιουργήθηκε ως συνοδοιπόρος, κι όχι ως οδηγός των ανθρώπων. Εάν θέλει ποτέ αυτή η χώρα να γλυτώσει από μνημόνια και εξαθλίωση, θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, να ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο την έχουν ρίξει εδώ και χρόνια και να αναπτύξει νέο τρόπο ζωής και νέα πρότυπα για την νεολαία της. Υπάρχει ένας Έλληνας εκεί έξω που την άλλη Κυριακή είναι υποψήφιος για Όσκαρ! Το όνομά του είναι Μιχάλης Παλαιοδήμος. Τέτοιο Έλληνες αξίζουν τον θαυμασμό μας. Ας προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε και λίγο πιο πέρα από εκεί που μας αφήνουν να δούμε. Λίγο-λίγο.
Δυστυχώς, πριν μερικές ημέρες ο δημοφιλής τραγουδιστής Παντελής Παντελίδης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, και αυτή ήταν η αφορμή για αυτό το κείμενο. Ο αυτοδημιούργητος καλλιτέχνης έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του με αποτέλεσμα να ανατραπεί σε μία στροφή και να συμβεί το μοιραίο. Φυσικά, όσο κι αν ακούγεται μακάβριο, η ευθύνη του ατυχήματος βαραίνει τον ίδιο, καθώς ουδείς πρέπει να οδηγεί υπό την επήρεια του αλκοόλ. Το ευτύχημα ήταν ότι δεν υπήρχαν άλλα θύματα καθώς τράκαρε σε μία λεωφόρο ευρείας κυκλοφορίας και είχε και άλλες 2 κοπέλες μαζί του στο αυτοκίνητο.
Μεγάλο κρίμα για τον άνθρωπο καθώς ήταν μόλις 33 χρονών. Είχε όλη τη ζωή του μπροστά του. Ήταν ένας καλλιτέχνης αυτοδημιούργητος καθώς έγινε γνωστός μέσω YouTube μέσα από βιντεάκια στα οποία είναι απλά αυτός, η κιθάρα του και τα τραγούδια του. Κι έτσι ο κόσμος εκτίμησε το ταλέντο του. Τα όσα κέρδισε, τα κέρδισε με το σπαθί του. Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει και Έλληνα "Justin Bieber", μιας και η καριέρα του νεαρού Καναδού ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο.
Το θέμα όμως αυτού του κειμένου δεν είναι ο ίδιος ο Παντελίδης. Είναι τα όσα έπονται του Παντελίδη. Αυτή η ανυπόστατη υπερβολή ολόκληρης της Ελλάδας που σχεδόν από τη στιγμή του ατυχήματος έχει επιδοθεί σε έναν διαγωνισμό γραφικότητας. Και έχουν ανυψώσει τον θανόντα σε τέτοιο σημείο που θα θεωρούσε κανείς που δεν γνωρίζει ονόματα και πράγματα ότι χάθηκε κάποιο άτομο χωρίς το οποίο η χώρα χάνει μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της.
Τα πάντα ξεκινούν (φυσικά!) από την τηλεόραση. Σε παράθυρα και πρωϊνάδικα με παρουσιαστές να κλαίνε, να οδύρονται και να κάνουν διαρκή αφιερώματα για το "παιδί του λαού" εδώ και μέρες. Η συνέχεια δίνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά ο κάθε ένας θα κάνει το κομμάτι του, με τις μακρυσκελείς δημοσιεύσεις για το πόσο "καταξιωμένος" ήταν ο Παντελής και πόσο θα λείψει σε όλους. Αλλά εκεί που τερματίζεται το θέμα είναι όταν το ξεπουλάνε εντελώς διάφορα σάιτ με προσπάθειες φωτογράφησης του πτώματος ή της τραγικής κατάστασης της οικογένειας του θανόντα ή με βομβαρδισμό ειδήσεων για το περιστατικό.
Κι έρχεται μετά η απόλυτη εικόνα εξαθλίωσης. Μια εικόνα που κάνει τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο σε αυτή τη χώρα να κατανοεί πλήρως πλέον γιατί η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται. Χιλιάδες άτομα θα παραστούν στην οικεία του Παντελίδη για να υποδεχθούν τη σωρό του, άλλοι τόσοι πηγαίνουν εδώ και ημέρες για να αφήσουν λουλούδια (ή ακόμα χειρότερα, για να βγάλουν φωτογραφίες!) στον τόπο που ξεψύχησε, και πάνω από 10.000(!) παρευρίσκονται στην κηδεία του! Κι έπειτα έρχονται και οι κατηγορίες στην πολιτική ζωή του τόπου επειδή δεν κατέθεσαν κάποιο... στεφάνι στον άτυχο νεαρό.
Όλο αυτό που ζει η Ελλάδα τις τελευταίες τρεις-τέσσερις ημέρες είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης την οποία ζούμε. Ο λόγος που ο Παντελής Παντελίδης συγκεκριμένα γίνεται αντικείμενο της τόσης λαϊκής αγάπης, είναι γιατί αντιπροσωπεύει τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα. Εδώ δεν γίνεσαι γνωστός εάν πέσεις από κάποιο ελικόπτερο φερ'ειποίν κατά τη διάρκεια κάποιας πολεμικής άσκησης. Όχι. Εδώ γίνεσαι γνωστός κι αγαπητός αν είσαι κάθε βράδυ στα μπουζούκια και βγάζεις καψουροτράγουδα για τα 15χρονα. Γιατί αυτό θέλει ο Έλληνας. Να καλοπερνάει.
Κι όλο αυτό θα κάνει κάποιον να αναρωτηθεί "Αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πέρσι ψήφισαν 2 φορές ΣΥΡΙΖΑ;". Και θα λυθεί εκεί η απορία. Διότι όταν βλέπει κάποιος 15.000 άτομα στην κηδεία ενός ανθρώπου ο οποίος "δημιουργήθηκε" αποκλειστικά και μόνο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, πώς μετά να πάρει στα σοβαρά αυτόν τον λαό; Πώς να μην τον θεωρήσει ευκολόπιστο; Ότι δηλαδή καταπίνει αμάσητη την όποια καινούρια μόδα του πλασάρεται, χωρίς να έχει φίλτρα για να την επεξεργαστεί; Και με τον ίδιο, παρόμοιο τρόπο, πώς να έχει τα φίλτρα για να επεξεργαστεί ότι ένας πολιτικός του λέει τα ίδια ψέματα και του κάνει τις ίδιες κενές υποσχέσεις που του έκανε πριν 20 χρόνια ένας άλλος;
Η έλλειψη παιδείας είναι εμφανέστατη στον Ελληνικό λαό. Έχει αφεθεί στην τύχη του και υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που καθοδηγείται σταθερά από το διαδίκτυο. Το ίντερνετ όμως δημιουργήθηκε ως συνοδοιπόρος, κι όχι ως οδηγός των ανθρώπων. Εάν θέλει ποτέ αυτή η χώρα να γλυτώσει από μνημόνια και εξαθλίωση, θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, να ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο την έχουν ρίξει εδώ και χρόνια και να αναπτύξει νέο τρόπο ζωής και νέα πρότυπα για την νεολαία της. Υπάρχει ένας Έλληνας εκεί έξω που την άλλη Κυριακή είναι υποψήφιος για Όσκαρ! Το όνομά του είναι Μιχάλης Παλαιοδήμος. Τέτοιο Έλληνες αξίζουν τον θαυμασμό μας. Ας προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε και λίγο πιο πέρα από εκεί που μας αφήνουν να δούμε. Λίγο-λίγο.
No comments:
Post a Comment