Σ'ένα κατάμεστο Γιουβέντους Στάντιουμ, η Μπενφίκα κατάφερε να κρατήσει τους γηπεδούχους στο μηδέν, παίρνοντας το εισητήριο για τον τελικό ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στο ίδιο γήπεδο. Μια ισοπαλία η οποία αποδειχθηκε πύρρειος όμως, καθώς οι φιλοξενούμενοι "έχασαν" με κάρτες 3 παίκτες, οι οποίοι δεν θα έχουν πλέον δικαίωμα συμμετοχής στον μεγάλο τελικό.
Από την αρχή του ημιτελικού ήταν ξεκάθαρο πως η "Μεγάλη Κυρία" θα είχε την κατοχή και οι "Αετοί" της Λισσαβώνας θα πάλευαν να υπερασπιστούν το 2-1 υπέρ τους από τον πρώτο αγώνα, έχοντας όμως ως όπλο τις φονικές τους αντεπιθέσεις. Η Γιούβε τους έπιασε από το λαιμό από το πρώτο λεπτό, μην αφήνοντας πολλούς χώρους και με συνεχή πίεση, με κυριότερους εκφραστές τους Πογκμπά, Βιντάλ, Πίρλο και Τέβεζ. Οι φάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και φαινόταν πως ήταν θέμα χρόνου οι γηπεδούχοι να ανοίξουν το σκορ. Όσο όμως περνούσε η ώρα και δεν γινόταν αυτό, τόσο αυξανόταν η αυτοπεποίθηση των φιλοξενουμένων. Μέχρι την φάση του 1ου λεπτού των καθυστερήσεων, όπου ο Βιντάλ αμαρκάριστος σημάδεψε την κενή εστία για να έρθει ως από μηχανής Θεός ο αρχηγός της Μπενφίκα, Λουιζάο και να απομακρύνει τη μπάλα. Αυτή η φάση έπαιξε σημαντικό ρόλο στον ψυχολογικό τομέα, καθώς εαν σε εκείνο το σημείο έμπαινε το γκολ οι γηπεδούχοι θα πήγαιναν με προβάδισμα πρόκρισης στα αποδυτήρια.
Το δεύτερο ημίχρονο μας είδε θεατές στο ίδιο σκηνικό. Με τη βροχή να δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών (και κυρίως εκείνων της Γιουβέντους), και τους γηπεδούχους να αρχίζουν να νιώθουν και την πίεση του χρόνου, η αποβολή του Μάξι Πέρεζ στο 67' (χάρη σ'ένα βεβιασμένο μαρκάρισμα επάνω στον Πογκμπά) ήρθε να τους δώσει έξτρα κίνητρο. Παρ'όλα αυτά, και παρά τις φάσεις που χάνονταν είτε λόγω του εξαιρετικού τερματοφύλακα των "Αετών", Ομπλάκ, είτε λόγω αστοχίας των ίδιων των Γιουβεντίνων, το γκολ δεν ερχόταν. Αντ'αυτού ήρθαν τα νεύρα κάπου στο 82' λόγω των πολλών σκληρών μαρκαρισμάτων των παικτών της Μπενφίκα που εξόργισαν τον πάγκο των γηπεδούχων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι αποβολές από τους δύο πάγκους των Βούτσινιτς (Γιουβέντους) και Μάρκοβιτς (Μπενφίκα). Στην αμέσως επόμενη φάση και σε προσπάθεια για ψαλιδάκι του Πογκμπά, ο Γκαράϋ τραυματίστηκε σοβαρά, δίνοντας νέα αφορμή για καθυστερήσεις και διαμαρτυρίες. Ωστόσο ο αμυντικός των φιλοξενουμένων δεν επέστρεψε ποτέ στο ματς, αφήνοντας την ομάδα του με 9! Παρά ταύτα και παρ'όλες τις αλλαγές του προπονητή της Γιουβέντους, Αντόνιο Κόντε, ο οποίος είχε περάσει στο παιχνίδι τους Οσβάλντο, Τζιοβίνκο και Μαρκίσιο προκειμένου να παίξει φουλ επίθεση η ομάδα του (αλλαγές οι οποίες δεν προσέφεραν κάτι, ειδικότερα εκείνη του Τζιοβίνκο), ήταν εμφανέστατη η κούραση και ο εκνευρισμός των γηπεδούχων. Ο ρέφερι της αναμέτρησης, Μαρκ Κλάτενμπεργκ κράτησε μόλις 6 λεπτά καθυστερήσεων, αντί για τα 8 ή 10 που θα περίμενε κανείς λόγω των επεισοδίων και του τραυματισμού του Γκαράϋ. Η Γιούβε πίεσε μέχρι το τέλος, είχε ένα ακυρωθέν γκολ με τον Οσβάλντο λόγω οφσάιντ του Πογκμπά, μια απίστευτη ασίστ του Πίρλο στον Λιχτστάινερ ο οποίος έχασε το κοντρόλ και άλλη μια επικίνδυνη κεφαλιά του Κάθερες την οποία μπλόκαρε ο Ομπλάκ.
Το τελικό σφύριγμα βρήκε τους "Αετούς" ξανά στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ όπου θα αντιμετωπίσουν την Σεβίλλη, η οποία στον έτερο ημιτελικό ηττήθηκε από την Βαλένθια με 3-1 όμως προκρίθηκε κυριολεκτικά λόγω διαφοράς τερμάτων (είχε κερδίσει 2-0 στον πρώτο αγώνα στο "Σάντσεζ Πιθχουάν"), σ'έναν πραγματικά δραματικό ημιτελικό. Η ποιότητα αυτών των αγώνων συγκριτικά με εκείνων του Τσάμπιονς Λιγκ, προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις από ομάδες θεωρητικά "χαμηλότερης δυναμικότητας". Μέσα από τέτοιους ποδοσφαιρικούς αγώνες, με τα καλά τους και τα άσχημά τους (βλ. τσαμπουκάδες στο Τορίνο) μας θυμίζουν γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Και είναι η καταλληλότερη στιγμή για να το θυμηθούμε. Στον μήνα των μεγάλων τελικών και κάτι παραπάνω από 30 μέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Μην ξεχνιόμαστε...
Από την αρχή του ημιτελικού ήταν ξεκάθαρο πως η "Μεγάλη Κυρία" θα είχε την κατοχή και οι "Αετοί" της Λισσαβώνας θα πάλευαν να υπερασπιστούν το 2-1 υπέρ τους από τον πρώτο αγώνα, έχοντας όμως ως όπλο τις φονικές τους αντεπιθέσεις. Η Γιούβε τους έπιασε από το λαιμό από το πρώτο λεπτό, μην αφήνοντας πολλούς χώρους και με συνεχή πίεση, με κυριότερους εκφραστές τους Πογκμπά, Βιντάλ, Πίρλο και Τέβεζ. Οι φάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και φαινόταν πως ήταν θέμα χρόνου οι γηπεδούχοι να ανοίξουν το σκορ. Όσο όμως περνούσε η ώρα και δεν γινόταν αυτό, τόσο αυξανόταν η αυτοπεποίθηση των φιλοξενουμένων. Μέχρι την φάση του 1ου λεπτού των καθυστερήσεων, όπου ο Βιντάλ αμαρκάριστος σημάδεψε την κενή εστία για να έρθει ως από μηχανής Θεός ο αρχηγός της Μπενφίκα, Λουιζάο και να απομακρύνει τη μπάλα. Αυτή η φάση έπαιξε σημαντικό ρόλο στον ψυχολογικό τομέα, καθώς εαν σε εκείνο το σημείο έμπαινε το γκολ οι γηπεδούχοι θα πήγαιναν με προβάδισμα πρόκρισης στα αποδυτήρια.
Το δεύτερο ημίχρονο μας είδε θεατές στο ίδιο σκηνικό. Με τη βροχή να δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών (και κυρίως εκείνων της Γιουβέντους), και τους γηπεδούχους να αρχίζουν να νιώθουν και την πίεση του χρόνου, η αποβολή του Μάξι Πέρεζ στο 67' (χάρη σ'ένα βεβιασμένο μαρκάρισμα επάνω στον Πογκμπά) ήρθε να τους δώσει έξτρα κίνητρο. Παρ'όλα αυτά, και παρά τις φάσεις που χάνονταν είτε λόγω του εξαιρετικού τερματοφύλακα των "Αετών", Ομπλάκ, είτε λόγω αστοχίας των ίδιων των Γιουβεντίνων, το γκολ δεν ερχόταν. Αντ'αυτού ήρθαν τα νεύρα κάπου στο 82' λόγω των πολλών σκληρών μαρκαρισμάτων των παικτών της Μπενφίκα που εξόργισαν τον πάγκο των γηπεδούχων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι αποβολές από τους δύο πάγκους των Βούτσινιτς (Γιουβέντους) και Μάρκοβιτς (Μπενφίκα). Στην αμέσως επόμενη φάση και σε προσπάθεια για ψαλιδάκι του Πογκμπά, ο Γκαράϋ τραυματίστηκε σοβαρά, δίνοντας νέα αφορμή για καθυστερήσεις και διαμαρτυρίες. Ωστόσο ο αμυντικός των φιλοξενουμένων δεν επέστρεψε ποτέ στο ματς, αφήνοντας την ομάδα του με 9! Παρά ταύτα και παρ'όλες τις αλλαγές του προπονητή της Γιουβέντους, Αντόνιο Κόντε, ο οποίος είχε περάσει στο παιχνίδι τους Οσβάλντο, Τζιοβίνκο και Μαρκίσιο προκειμένου να παίξει φουλ επίθεση η ομάδα του (αλλαγές οι οποίες δεν προσέφεραν κάτι, ειδικότερα εκείνη του Τζιοβίνκο), ήταν εμφανέστατη η κούραση και ο εκνευρισμός των γηπεδούχων. Ο ρέφερι της αναμέτρησης, Μαρκ Κλάτενμπεργκ κράτησε μόλις 6 λεπτά καθυστερήσεων, αντί για τα 8 ή 10 που θα περίμενε κανείς λόγω των επεισοδίων και του τραυματισμού του Γκαράϋ. Η Γιούβε πίεσε μέχρι το τέλος, είχε ένα ακυρωθέν γκολ με τον Οσβάλντο λόγω οφσάιντ του Πογκμπά, μια απίστευτη ασίστ του Πίρλο στον Λιχτστάινερ ο οποίος έχασε το κοντρόλ και άλλη μια επικίνδυνη κεφαλιά του Κάθερες την οποία μπλόκαρε ο Ομπλάκ.
Το τελικό σφύριγμα βρήκε τους "Αετούς" ξανά στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ όπου θα αντιμετωπίσουν την Σεβίλλη, η οποία στον έτερο ημιτελικό ηττήθηκε από την Βαλένθια με 3-1 όμως προκρίθηκε κυριολεκτικά λόγω διαφοράς τερμάτων (είχε κερδίσει 2-0 στον πρώτο αγώνα στο "Σάντσεζ Πιθχουάν"), σ'έναν πραγματικά δραματικό ημιτελικό. Η ποιότητα αυτών των αγώνων συγκριτικά με εκείνων του Τσάμπιονς Λιγκ, προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις από ομάδες θεωρητικά "χαμηλότερης δυναμικότητας". Μέσα από τέτοιους ποδοσφαιρικούς αγώνες, με τα καλά τους και τα άσχημά τους (βλ. τσαμπουκάδες στο Τορίνο) μας θυμίζουν γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Και είναι η καταλληλότερη στιγμή για να το θυμηθούμε. Στον μήνα των μεγάλων τελικών και κάτι παραπάνω από 30 μέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Μην ξεχνιόμαστε...
No comments:
Post a Comment