Οι συνεχόμενες καταστροφές που πλήττουν την Ελλάδα και κυρίως την Αττική τον τελευταίο καιρό, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτές αντιμετωπίζονται από κάθε κατεύθυνση, είναι μια σοβαρή αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο. Σε σχεδόν καθημερινή βάση πλέον, η φύση (ίσως με και το "χεράκι" μερικών που είπαν να... βοηθήσουν) έχει βαλθεί να δείξει τις τραγικές υποδομές της πρωτεύουσας.
Την αρχή έκαναν οι καταστροφικές πυρκαγιές, των οποίων τα θύματα ακόμη μετριούνται. Κατά τη διάρκεια της επιδρομής της φωτιάς, που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά της, φάνηκε το πόσο απροετοίμαστοι πιάστηκαν όλοι, με ορισμένους να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο με ένα βαθμό υπεροψίας. Από τις αρμόδιες αρχές, που δεν γνώριζαν προς τα που να κατευθύνουν τους ανθρώπους, στέλνοντάς τους πίσω προς τα καμμένα, μέχρι τους ίδιους τους κατοίκους, οι οποίοι αντιμετώπιζαν το όλο θέμα με έναν απίστευτο "άερα" του στυλ "έλα μωρέ, εδώ θα'ρθει να κάψει";
Εδώ εφαρμόζει άψογα η φράση "ποτέ δεν πιστεύουμε ότι θα μας συμβεί μέχρι που μας συμβαίνει και είναι πολύ αργά" ή κάπως έτσι. Άλλοι πάλι, επέλεξαν την... υστεροφημία, καθώς έμεναν πίσω στη φωτιά, προσπαθώντας να βγάλουν κάποιο "βιντεάκι" που να το ποστάρουν στο φέισμπουκ και να μαζέψουν λάικ. Φυσικά υπήρχαν και οι φυσιολογικοί, οι άνθρωποι δηλαδή που μόλις είδαν φωτιά, έτρεξαν να σωθούν και καλά έκαναν!
Η απόλυτη έλλειψη προετοιμασίας και υποδομών του κράτους δεν θα έπρεπε να είναι κάτι που να προκαλεί εντύπωση σε αυτό το σημείο. Τα ίδια συνέβησαν και στον Πύργο πριν κάποια χρόνια και τα ίδια εξακολουθούν να συμβαίνουν, σε μικρότερη έκταση πάντα (και ευτυχώς τις περισσότερες φορές χωρίς θύματα!), κάθε καλοκαίρι. Όταν κάτι έχεις καταντήσει να το περιμένεις, δεν γίνεται να σου προκαλεί εντύπωση όταν συμβαίνει.
Εφ' όσων λοιπόν, δεν υπάρχει κράτος και κάθε καλοκαίρι επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, δεν θα έπρεπε οι ίδιοι οι άνθρωποι να λαμβάνουν τα μέτρα τους; Ο καθένας ξεχωριστά; Μια απλή απορία είναι. Αφού βλέπεις και ξέρεις ότι δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα κι από κανέναν, γιατί δεν φροντίζεις εσύ ο ίδιος τουλάχιστον να έχεις λάβει μέτρα κατά της φωτιάς, να διατηρήσεις καθαρή την αυλή σου από ξερά κλαδιά και σκουπίδια (ειδικά τώρα που καίει ο ήλιος και είναι επικίνδυνη περίοδος) ή στη χειρότερη να έχεις μια γρήγορη μέθοδο διαφυγής σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο;
Ναι, δεν υπάρχει κράτος και αν κάποιος πει ότι ο Τσίπρας κι ο κάθε Τσίπρας βρίσκονται στην εξουσία μόνο για να τα τρώνε, θα του πω πως "συμφωνώ κι επαυξάνω", αλλά μήπως αυτό είναι το μόνο εύκολο στην τελική; Μήπως είναι απλή πανάκειος το να τα ρίχνουμε όλα εκεί και να ζητάμε μια κεφαλή επί πίνακι, λες κι έτσι θα διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα;
Μήπως αντί να ζητάμε ανάληψη ευθυνών αριστερά και δεξιά, να κοιτούσαμε λίγο πιο κοντά; Τι μπορούσε να κάνει ο καθένας ξεχωριστά για την αποτροπή αυτής της τραγωδίας; Αντί να κάνουμε λεονταρισμούς στα φέισμουκ και τα τουίτερ, δε θα ήταν πιο εποικοδομητικό να οργανωθούν μικρές ομάδες αρχικά, οικογένειες, ένοικοι πολυκατοικιών, δήμοι, κοινότητες, ή ξέρω γω τι άλλο, να κοιτάξουν τι έφταιξε τώρα και να το φτιάξουν πρωτού ξανασυμβεί;
Λίγο μετά τις πυρκαγιές, έσκασαν πλυμμήρες. Σε εικόνες που βλέπω, η Μεσογείων θυμίζει περισσότερο τον... Έβρο! Γιατί σε έναν από τους πλουσιότερους δήμους της Ελλάδας (Αμαρουσίου) δεν έχουν παρθεί μέτρα από τους ίδιους τους κατοίκους; Μήπως στη τελική είμαστε κι εμείς οι ίδιοι ένοχοι ως... βολεμένοι; Καλομαθημένοι από μιαν άλλη εποχή που όλα κυλούσαν ομαλά χωρίς εμείς να χρειάζεται να κάνουμε πολλά-πολλά;
Στη τελική, υποχρέωση του πολίτη δεν είναι να πηγαίνει, να ρίχνει μια ψήφο και να τα περιμένει όλα από αυτούς που ψήφισε! Αν ζεις κάπου, οφείλεις να προσέχεις το σπίτι σου, εντός κι εκτός. Όχι όπου σε εξυπηρετεί. Ναι, φυσικά, οι υποδομές είναι παλιές και οι οδοί διαφυγής ήταν ανύπαρκτοι και οι υπεύθυνοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους και χίλια δυό. Όμως όταν ζητάμε "ανάληψη ευθυνών" από άλλους, ας έχουμε πράξει κι εμείς τα δέοντα.
Γιατί ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί εκπρόσωποι μιας χώρας ίσως είναι κι ένας καλός καθρέφτης της γενικότερης νοοτροπίας που υφίσταται.
(Σημ.: Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στις οικογένειες των θυμάτων, των οποίων τον πόνο δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω.)
Την αρχή έκαναν οι καταστροφικές πυρκαγιές, των οποίων τα θύματα ακόμη μετριούνται. Κατά τη διάρκεια της επιδρομής της φωτιάς, που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά της, φάνηκε το πόσο απροετοίμαστοι πιάστηκαν όλοι, με ορισμένους να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο με ένα βαθμό υπεροψίας. Από τις αρμόδιες αρχές, που δεν γνώριζαν προς τα που να κατευθύνουν τους ανθρώπους, στέλνοντάς τους πίσω προς τα καμμένα, μέχρι τους ίδιους τους κατοίκους, οι οποίοι αντιμετώπιζαν το όλο θέμα με έναν απίστευτο "άερα" του στυλ "έλα μωρέ, εδώ θα'ρθει να κάψει";
Εδώ εφαρμόζει άψογα η φράση "ποτέ δεν πιστεύουμε ότι θα μας συμβεί μέχρι που μας συμβαίνει και είναι πολύ αργά" ή κάπως έτσι. Άλλοι πάλι, επέλεξαν την... υστεροφημία, καθώς έμεναν πίσω στη φωτιά, προσπαθώντας να βγάλουν κάποιο "βιντεάκι" που να το ποστάρουν στο φέισμπουκ και να μαζέψουν λάικ. Φυσικά υπήρχαν και οι φυσιολογικοί, οι άνθρωποι δηλαδή που μόλις είδαν φωτιά, έτρεξαν να σωθούν και καλά έκαναν!
Η απόλυτη έλλειψη προετοιμασίας και υποδομών του κράτους δεν θα έπρεπε να είναι κάτι που να προκαλεί εντύπωση σε αυτό το σημείο. Τα ίδια συνέβησαν και στον Πύργο πριν κάποια χρόνια και τα ίδια εξακολουθούν να συμβαίνουν, σε μικρότερη έκταση πάντα (και ευτυχώς τις περισσότερες φορές χωρίς θύματα!), κάθε καλοκαίρι. Όταν κάτι έχεις καταντήσει να το περιμένεις, δεν γίνεται να σου προκαλεί εντύπωση όταν συμβαίνει.
Εφ' όσων λοιπόν, δεν υπάρχει κράτος και κάθε καλοκαίρι επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, δεν θα έπρεπε οι ίδιοι οι άνθρωποι να λαμβάνουν τα μέτρα τους; Ο καθένας ξεχωριστά; Μια απλή απορία είναι. Αφού βλέπεις και ξέρεις ότι δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα κι από κανέναν, γιατί δεν φροντίζεις εσύ ο ίδιος τουλάχιστον να έχεις λάβει μέτρα κατά της φωτιάς, να διατηρήσεις καθαρή την αυλή σου από ξερά κλαδιά και σκουπίδια (ειδικά τώρα που καίει ο ήλιος και είναι επικίνδυνη περίοδος) ή στη χειρότερη να έχεις μια γρήγορη μέθοδο διαφυγής σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο;
Ναι, δεν υπάρχει κράτος και αν κάποιος πει ότι ο Τσίπρας κι ο κάθε Τσίπρας βρίσκονται στην εξουσία μόνο για να τα τρώνε, θα του πω πως "συμφωνώ κι επαυξάνω", αλλά μήπως αυτό είναι το μόνο εύκολο στην τελική; Μήπως είναι απλή πανάκειος το να τα ρίχνουμε όλα εκεί και να ζητάμε μια κεφαλή επί πίνακι, λες κι έτσι θα διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα;
Μήπως αντί να ζητάμε ανάληψη ευθυνών αριστερά και δεξιά, να κοιτούσαμε λίγο πιο κοντά; Τι μπορούσε να κάνει ο καθένας ξεχωριστά για την αποτροπή αυτής της τραγωδίας; Αντί να κάνουμε λεονταρισμούς στα φέισμουκ και τα τουίτερ, δε θα ήταν πιο εποικοδομητικό να οργανωθούν μικρές ομάδες αρχικά, οικογένειες, ένοικοι πολυκατοικιών, δήμοι, κοινότητες, ή ξέρω γω τι άλλο, να κοιτάξουν τι έφταιξε τώρα και να το φτιάξουν πρωτού ξανασυμβεί;
Λίγο μετά τις πυρκαγιές, έσκασαν πλυμμήρες. Σε εικόνες που βλέπω, η Μεσογείων θυμίζει περισσότερο τον... Έβρο! Γιατί σε έναν από τους πλουσιότερους δήμους της Ελλάδας (Αμαρουσίου) δεν έχουν παρθεί μέτρα από τους ίδιους τους κατοίκους; Μήπως στη τελική είμαστε κι εμείς οι ίδιοι ένοχοι ως... βολεμένοι; Καλομαθημένοι από μιαν άλλη εποχή που όλα κυλούσαν ομαλά χωρίς εμείς να χρειάζεται να κάνουμε πολλά-πολλά;
Στη τελική, υποχρέωση του πολίτη δεν είναι να πηγαίνει, να ρίχνει μια ψήφο και να τα περιμένει όλα από αυτούς που ψήφισε! Αν ζεις κάπου, οφείλεις να προσέχεις το σπίτι σου, εντός κι εκτός. Όχι όπου σε εξυπηρετεί. Ναι, φυσικά, οι υποδομές είναι παλιές και οι οδοί διαφυγής ήταν ανύπαρκτοι και οι υπεύθυνοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους και χίλια δυό. Όμως όταν ζητάμε "ανάληψη ευθυνών" από άλλους, ας έχουμε πράξει κι εμείς τα δέοντα.
Γιατί ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί εκπρόσωποι μιας χώρας ίσως είναι κι ένας καλός καθρέφτης της γενικότερης νοοτροπίας που υφίσταται.
(Σημ.: Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στις οικογένειες των θυμάτων, των οποίων τον πόνο δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω.)
No comments:
Post a Comment