Το φαινόμενο "Παντελίδης" και η πλήρης έλλειψη παιδείας

  Θεωρείται πρέπον σε αυτό το σημείο να γίνει μία επαναφορά στα κείμενα κοινωνικού περιεχομένου, καθώς τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες δεν μπορούν και δεν γίνεται να μας αφήνουν όλους ανεπηρέαστους. Και αυτό είναι μόνο μία σειρά από ατυχή περιστατικά στα οποία έχουμε καταφέρει να επιδείξουμε το πόσο απαίδευτοι είμαστε σαν κοινωνία και το πόσο απέχουμε από το να λειτουργήσουμε σαν τέτοια.
   Δυστυχώς, πριν μερικές ημέρες ο δημοφιλής τραγουδιστής Παντελής Παντελίδης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, και αυτή ήταν η αφορμή για αυτό το κείμενο. Ο αυτοδημιούργητος καλλιτέχνης έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του με αποτέλεσμα να ανατραπεί σε μία στροφή και να συμβεί το μοιραίο. Φυσικά, όσο κι αν ακούγεται μακάβριο, η ευθύνη του ατυχήματος βαραίνει τον ίδιο, καθώς ουδείς πρέπει να οδηγεί υπό την επήρεια του αλκοόλ. Το ευτύχημα ήταν ότι δεν υπήρχαν άλλα θύματα καθώς τράκαρε σε μία λεωφόρο ευρείας κυκλοφορίας και είχε και άλλες 2 κοπέλες μαζί του στο αυτοκίνητο.
   Μεγάλο κρίμα για τον άνθρωπο καθώς ήταν μόλις 33 χρονών. Είχε όλη τη ζωή του μπροστά του. Ήταν ένας καλλιτέχνης αυτοδημιούργητος καθώς έγινε γνωστός μέσω YouTube μέσα από βιντεάκια στα οποία είναι απλά αυτός, η κιθάρα του και τα τραγούδια του. Κι έτσι ο κόσμος εκτίμησε το ταλέντο του. Τα όσα κέρδισε, τα κέρδισε με το σπαθί του. Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει και Έλληνα "Justin Bieber", μιας και η καριέρα του νεαρού Καναδού ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο.
   Το θέμα όμως αυτού του κειμένου δεν είναι ο ίδιος ο Παντελίδης. Είναι τα όσα έπονται του Παντελίδη. Αυτή η ανυπόστατη υπερβολή ολόκληρης της Ελλάδας που σχεδόν από τη στιγμή του ατυχήματος έχει επιδοθεί σε έναν διαγωνισμό γραφικότητας. Και έχουν ανυψώσει τον θανόντα σε τέτοιο σημείο που θα θεωρούσε κανείς που δεν γνωρίζει ονόματα και πράγματα ότι χάθηκε κάποιο άτομο χωρίς το οποίο η χώρα χάνει μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της.
   Τα πάντα ξεκινούν (φυσικά!) από την τηλεόραση. Σε παράθυρα και πρωϊνάδικα με παρουσιαστές να κλαίνε, να οδύρονται και να κάνουν διαρκή αφιερώματα για το "παιδί του λαού" εδώ και μέρες. Η συνέχεια δίνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά ο κάθε ένας θα κάνει το κομμάτι του, με τις μακρυσκελείς δημοσιεύσεις για το πόσο "καταξιωμένος" ήταν ο Παντελής και πόσο θα λείψει σε όλους. Αλλά εκεί που τερματίζεται το θέμα είναι όταν το ξεπουλάνε εντελώς διάφορα σάιτ με προσπάθειες φωτογράφησης του πτώματος ή της τραγικής κατάστασης της οικογένειας του θανόντα ή με βομβαρδισμό ειδήσεων για το περιστατικό.
   Κι έρχεται μετά η απόλυτη εικόνα εξαθλίωσης. Μια εικόνα που κάνει τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο σε αυτή τη χώρα να κατανοεί πλήρως πλέον γιατί η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται. Χιλιάδες άτομα θα παραστούν στην οικεία του Παντελίδη για να υποδεχθούν τη σωρό του, άλλοι τόσοι πηγαίνουν εδώ και ημέρες για να αφήσουν λουλούδια (ή ακόμα χειρότερα, για να βγάλουν φωτογραφίες!) στον τόπο που ξεψύχησε, και πάνω από 10.000(!) παρευρίσκονται στην κηδεία του! Κι έπειτα έρχονται και οι κατηγορίες στην πολιτική ζωή του τόπου επειδή δεν κατέθεσαν κάποιο... στεφάνι στον άτυχο νεαρό.
   Όλο αυτό που ζει η Ελλάδα τις τελευταίες τρεις-τέσσερις ημέρες είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης την οποία ζούμε. Ο λόγος που ο Παντελής Παντελίδης συγκεκριμένα γίνεται αντικείμενο της τόσης λαϊκής αγάπης, είναι γιατί αντιπροσωπεύει τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα. Εδώ δεν γίνεσαι γνωστός εάν πέσεις από κάποιο ελικόπτερο φερ'ειποίν κατά τη διάρκεια κάποιας πολεμικής άσκησης. Όχι. Εδώ γίνεσαι γνωστός κι αγαπητός αν είσαι κάθε βράδυ στα μπουζούκια και βγάζεις καψουροτράγουδα για τα 15χρονα. Γιατί αυτό θέλει ο Έλληνας. Να καλοπερνάει.
   Κι όλο αυτό θα κάνει κάποιον να αναρωτηθεί "Αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πέρσι ψήφισαν 2 φορές ΣΥΡΙΖΑ;". Και θα λυθεί εκεί η απορία. Διότι όταν βλέπει κάποιος 15.000 άτομα στην κηδεία ενός ανθρώπου ο οποίος "δημιουργήθηκε" αποκλειστικά και μόνο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, πώς μετά να πάρει στα σοβαρά αυτόν τον λαό; Πώς να μην τον θεωρήσει ευκολόπιστο; Ότι δηλαδή καταπίνει αμάσητη την όποια καινούρια μόδα του πλασάρεται, χωρίς να έχει φίλτρα για να την επεξεργαστεί; Και με τον ίδιο, παρόμοιο τρόπο, πώς να έχει τα φίλτρα για να επεξεργαστεί ότι ένας πολιτικός του λέει τα ίδια ψέματα και του κάνει τις ίδιες κενές υποσχέσεις που του έκανε πριν 20 χρόνια ένας άλλος;
   Η έλλειψη παιδείας είναι εμφανέστατη στον Ελληνικό λαό. Έχει αφεθεί στην τύχη του και υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που καθοδηγείται σταθερά από το διαδίκτυο. Το ίντερνετ όμως δημιουργήθηκε ως συνοδοιπόρος, κι όχι ως οδηγός των ανθρώπων. Εάν θέλει ποτέ αυτή η χώρα να γλυτώσει από μνημόνια και εξαθλίωση, θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, να ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο την έχουν ρίξει εδώ και χρόνια και να αναπτύξει νέο τρόπο ζωής και νέα πρότυπα για την νεολαία της. Υπάρχει ένας Έλληνας εκεί έξω που την άλλη Κυριακή είναι υποψήφιος για Όσκαρ! Το όνομά του είναι Μιχάλης Παλαιοδήμος. Τέτοιο Έλληνες αξίζουν τον θαυμασμό μας. Ας προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε και λίγο πιο πέρα από εκεί που μας αφήνουν να δούμε. Λίγο-λίγο.   

Τσάμπιονς Λιγκ: Φάση των 16: AS Roma-Real Madrid 0-2

   Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση μεταξύ της Roma και της Real Madrid. Ένα αμφίρροπο παιχνίδι με δυνατές συγκινήσεις και στις δύο εστίες που κρίθηκε στα καλύτερα τελειώματα των φάσεων από τους Μαδριλένους. Το "Olimpico" της Ρώμης είχε την τύχη να φιλοξενήσει ένα από τα σπουδαιότερα ζευγάρια της φάσης των 16.
   Οι δύο προπονητές έκαναν απόψε την πρώτη τους εμφάνιση ως προπονητές των δύο ομάδων, καθώς στην μεν Roma, ο Luciano Spalletti είχε κληθεί να αντικαταστήσει τον απωληθέντα Rudi Garcia στις αρχές του Γενάρη, ενώ παρόμοια ήταν η κατάσταση και για τη "βασίλισσα", με τον Rafa Benitez να θεωρείται υπεύθυνος της κακής παρουσίας της ομάδας στην Primera Division και να δίνει τη θέση του στην πρώην μεγάλη δόξα Zinedine Zidane. Ο Spalletti παρέταξε την ομάδα με ενισχυμένο το κέντρο και δίνοντας μεγάλη βάση στην τακτική, ούτως ώστε να μην δίνονται πολλοί χώροι στους γρήγορους παίκτες των Μαδριλένων οι οποίοι δεν χρειάζονται και πολύ για να κάνουν τη ζημιά. Η Roma παρατάχθηκε με τους: Szczezny, Florenzi, Manolas, Rudigger, Digne, Pjanic, Nainggolan, Vainqueur, Perotti, Salah, El Sharaawy. Από την άλλη ο "Zizou" δεν παρέκκλινε και πολύ από το συνηθισμένο σχήμα της Ρεαλ, κι απλώς πέρασε τον Isco στη θέση του τραυματία Gareth Bale. Η σύνθεση της Real: Ceylor Navas, Marcelo, Sergio Ramos, Varane, Carvajal, Modric, Isco, James Rodrigues, Kroos, Benzema, Cristiano Ronaldo.
   Το παιχνίδι ξεκίνησε όπως αναμενόταν με τη "βασίλισσα" να διατηρεί τον έλεγχο της μπάλας αλλά να μην απειλεί ιδιαίτερα. Όπως αναφέρθηκε και πριν, ο Spalletti έδωσε μεγάλη βάση στην τακτική και οι παίκτες των Ρωμαίων δεν έδιναν χώρους ώστε να κάνουν οι Modric, Kroos, James και Ronaldo τις πάσες τους, ενώ όσο περνούσε η ώρα η πίεση της Roma ανέβαινε όλο και πιο ψηλά με κύριους εκφραστές τους Perotti, Florenzi, Nainggolan και Salah. Όποτε κατάφερναν να περάσουν την μπάλα στην άμυνα των giallorossi, έπεφταν επάνω σε έναν καταπληκτικό Κώστα Μανωλά. Η πρώτη φορά που οι Μαδριλένοι φάνηκαν πραγματικά απειλητικοί ήταν με ένα σουτ από τον Marcelo από το ύψος της περιοχής το οποίο δεν έφτασε ο Szczezny αλλά πέρασε ξυστά άουτ από το αριστερό δοκάρι. Από'κει και πέρα, οι Ρωμαίοι απειλούσαν κυρίως με αντεπιθέσεις και κύριο εκφραστή τον Salah, αλλά πότε ένα λάθος κοντρόλ, πότε μία καθυστέρηση, στερούσαν από τη Roma μια τελική προσπάθεια. Πέρα από μία προσπάθεια με τον El Shaarawy δεν υπήρχε κάτι άλλο στο πρώτο ημίχρονο.

   Φαινόταν ότι το ματς θα κρινόταν από τη μία ενέργεια που θα ξεκλείδωνε κάποια από τις δύο άμυνες, καθώς και το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε το πρώτο. Από τη μία η Real έψαχνε με τον Ronaldo ή τον James να βρει κενούς χώρους κι από την άλλη η Roma με την ταχύτητα του Salah διαρκώς δημιουργούσε ιδανικές συνθήκες για κάποια ευκαιρία αλλά έφτανε μέχρι την πηγή χωρίς να πιεί νερό. Την λύση τελικά έδωσε ο... συνήθης ύποπτος Cristiano Ronaldo που στο 57' σε μία κούρσα του από αριστερά, "χόρεψε" τον Florenzi κι έστειλε τη μπάλα με ψηλοκρεμαστό σουτ να αναπαυθεί στην απέναντί γωνία του Szczezny, με τον Πολωνό κίπερ να πέφτει αλλά να μην μπορεί να κάνει κάτι για να αποσοβήσει το μοιραίο. Αυτό ανάγκασε τους Ρωμαίους να ανεβάσουν παίκτες προκειμένου να κυνηγήσουν την ισοφάριση και να λύσουν την πίεση στους μέσους της Real, με αποτέλεσμα η "βασίλισσα" να βγάλει περισσότερες ευκαιρίες, όπως στο 60' και στο 61' με τους Ronaldo και Benzema αντίστοιχα. Ο Spalletti πέρασε στο παιχνίδι τον Dzeko στη θέση του El Shaarawy προκειμένου να αναζητήσει το γκολ, ωστόσο πέρα από κάποιες ευκαιρίες (μία με τον Salah και μία με το δυνατό σουτ του Vainqueur έξω από την περιοχή που πέρασε ελάχιστα άουτ), η Roma δεν απείλησε ιδιαιτέρως. Αντίθετα, ο Zidane είχε μεγαλύτερη επιτυχία στις αλλαγές του, με τον Kovacic να βοηθάει στη διατήρηση του ελέγχου της μπάλας στη μεσαία γραμμή και τον Jese να βοηθάει στην πίεση μπροστά. Ο Dzeko έχασε μία ακόμη ευκαιρία καθώς το πόδι του κόντραρε πάνω σε εκείνο του Varane πριν προλάβει να πλασάρει μέσα από την μικρή περιοχή τον Navas και λίγο αργότερα, στο 86', ήρθε ο Jese να δώσει τέλος στην τυπική διαδικασία. Μπαίνοντας ανενόχλητος κι αμαρκάριστος στη μεγάλη περιοχή, έπιασε το πλασέ το οποίο κατέληξε στην εστία του ανήμπορου να αντιδράσει Szczezny. Κάπου εκεί τελείωσε και το παιχνίδι παρά την προσπάθεια των Totti και De Rossi να ξυπνήσουν τους συμπαίκτες τους, καθώς δεν απέμενε χρόνος αντίδρασης πλέον στη Roma. Πολλά παράπονα από τη διαιτησία έχουν οι Ρωμαίοι που ζήτησαν πέναλτι σε μαρκάρισμα του Carvajal στον Florenzi.
   Και κάπως έτσι η "βασίλισσα" μετέτρεψε τον επαναληπτικό του "Santiago Bernabeu" σε τυπική διαδικασία. Την άλλη εβδομάδα η κορυφαία συνάντηση της φάσης των 16, Juventus-Bayern!

Τσάμπιονς Λιγκ: Φάση των 16: Paris Saint-Germain-Chelsea 2-1

   (Πριν ξεκινήσω την ανάλυση του χθεσινού αγώνα, θα ήθελα να τονίσω πως πρόκειται για τη συνέχεια της "αναβίωσης" του blog μου. Κάθε μέρα στην οποία θα διεξάγονται αγώνες για την Φάση των 16 του UEFA Champions League, θα επιλέγω τον έναν, γιατί δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να παρακολουθώ δύο αγώνες ταυτόχρονα, και θα του κάνω μία επισκόπηση. Πάμε λοιπόν να δούμε τι έγινε χτες και θα συνεχίσουμε αύριο με το AS Roma-Real Madrid.)
   Χτες βράδυ μπροστά σε ένα κατάμεστο "Parc Des Prences" στο Παρίσι, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε να δει τον πρώτο από τους δύο επαναληπτικούς της περυσινής σεζόν. Τότε ήταν η PSG που είχε βγει νικήτρια στις διπλές μονομαχίες με τους "μπλε" του Λονδίνου, χάρη σε εκείνο το γκολ του Javier Pastore στην παράταση.
   Φέτος οι δύο μονομάχοι είχαν αρκετές αλλαγές στις συνθέσεις τους, με πρώτη και καλύτερη αυτή στον πάγκο της Chelsea όπου δεν βρισκόταν πλέον ο "special one", Jose Mourinho αλλά ο Ολλανδός πολυνίκης προπονητής Guus Hiddink. Ακόμα μερικές αλλαγές υπήρχαν για την Chelsea με την απουσία των Radamel Falcao, Ramires καθώς και του Didier Drogba ο οποίος από το καλοκαίρι βγάζει το ψωμί του στα γήπεδα της Αμερικής. Από την πλευρά των Παριζιάνων, οι μόνες απώλειες ήταν εκείνες των Ezequiel Lavezzi (ανακοινώθηκε σήμερα από ομάδα της Κίνας) καθώς και του Serge Aurier ο οποίος ήρθε σε ρήξη με τον προπονητή, τους συμπαίκτες και τον σύλλογό του εν γένει, μετά από δηλώσεις που έκανε οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας και έκαναν τον γύρο του διαδικτύου.
   Οι δύο ομάδες παρατάχθηκαν με συνηθισμένες ενδεκάδες. Ωστόσο ο προπονητής των γηπεδούχων Laurent Blanc επέλεξε να δώσει φανέλα βασικού στον Lucas και να αφήσει τον Cavani στον πάγκο. Παρέταξε μια φουλ Βραζιλιάνικη άμυνα και έδωσε στον Zlatan Ibrahimovic τα "κλειδιά" της επίθεσης. Η PSG παρατάχθηκε με τους: Trapp, Marquinhos, Thiago Silva, David Luis, Maxwell, Verratti, Matuidi, Thiago Motta, Lucas, Di Maria, Ibrahimovic.
   Από την άλλη, ο Hiddink επέλεξε να αφήσει τον Oscar στον πάγκο και να παίξει με πιο προσεγμένο κέντρο, αφήνοντας ουσιαστικά μόνο του τον Diego Costa να παλεύει με τα "θηρία", κάτι το οποίο ο Ισπανός φορ έχει συνηθίσει άλλωστε. Η σύνθεση της Chelsea: Courtois, Azpilicueta, Cahill, Ivanovic, Baba, Obi Mikel, Cesc Fabregas, Willian, Pedro, Hazard, Diego Costa.
   Το ματς ξεκίνησε συντηρητικά και για τις δύο ομάδες. Τα πρώτα λεπτά ήταν αναγνωριστικά και κανείς δεν έπαιρνε εκείνο το ρίσκο παραπάνω που χρειαζόταν. Σιγά-σιγά, και με την όλο και περισσότερη κατοχή της μπάλας που είχαν οι παίκτες της, η PSG άρχισε να κάνει τις πρώτες επισκέψεις στην εστία του Courtois, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Ένα μακρινό σουτ του Di Maria και μία αδύναμη κεφαλιά του Zlatan, μετά από πολύ όμορφη σέντρα του Marquinhos (ο οποίος δεν άφησε να φανεί το κενό του Aurier) ήταν τα μόνα που είχε να προσφέρει η ομάδα του Blanc μέχρι το 30ό λεπτό. Στον αντίποδα, η Chelsea είχε αφήσει χώρο στους αντιπάλους της και έψαχνε του χώρους στην αντεπίθεση με τους ταχύτατους Hazard και Willian. Σε μία από αυτές ο Diego Costa θα αναγκάσει τον Trapp να διώξει σε υπερένταση την κεφαλιά του η οποία εν συνεχεία θα βρει και στο οριζόντιο δοκάρι προτού καταλήξει σε κόρνερ. Ήταν η σπουδαιότερη στιγμή του αγώνα μέχρι εκείνο το σημείο. Λίγο αργότερα μία κούρσα από τον Lucas που έδειχνε να περνάει όποιον βρει μπροστά του, οδήγησε τον Obi Mikel στο να υποπέσει σε φάουλ για να τον σταματήσει. Το φάουλ αυτό ήταν σε εξαιρετική θέση έξω από την περιοχή και ο Zlatan δεν θα μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη, καθώς έστειλε με συρτό δυνατό σουτ την μπάλα να κοντράρει στο τείχος (και, για ακόμη μία φορά, στον Obi Mikel) κι εν συνεχεία να αναπαυθεί στα δίχτυα του Courtois για το 1-0! Ωστόσο οι "μπλέ" του Λονδίνου βγήκαν μπροστά και κυνήγησαν την ισοφάριση πριν το τέλος του ημιχρόνου. Και η τύχη ευνοεί αυτούς που τολμούν. Σε ένα κόρνερ μπροστά στην εστία του Trapp η άμυνα των Παριζιάνων ολιγόρησε, με αποτέλεσμα η μπάλα να φτάσει στο πρώτο δοκάρι και τον Obi Mikel, ο οποίος κατέβασε και πλάσαρε ιδανικά για να γράψει το 1-1 και να πετύχει ένα κρισιμότατο γκολ εν όψει και της ρεβάνς του "Stamford Bridge". Κι έτσι εξιλεώθηκε και ο ίδιος για το ατομικό του λάθος λίγα λεπτά πριν. Με αυτό το αποτέλεσμα πήγαν οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια.

   Το δεύτερο ημίχρονο βρήκε μία Paris πολύ πιο επιθετική και αποφασισμένη να πετύχει τη νίκη. Έψαχνε διαρκώς χώρους, δημιουργούσε ρήγματα στην άμυνα της Chelsea και δεν την άφηνε να πάρει ανάσα! Ωστόσο και οι "μπλε" έψαχναν το γκολ με έναν καταπληκτικό Willian χτες και τις συνηθισμένες κούρσες του Hazard. Ο Diego Costa όμως ήταν εκείνος που ανάγκασε πρώτος τον Trapp σε επέμβαση, ενώ τη σκυτάλη πήρε ο Courtois που έδιωξε υπέροχα σε κόρνερ το δυνατό σουτ του Di Maria αρκετά έξω από την περιοχή (το σουτ φαινόταν να πηγαίνει ψηλά άουτ αλλά το ριπλέι επιβεβαίωσε τον Courtois που έκανε την επέμβαση). Μετά από λίγο ήταν η σειρά του Zlatan να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά του Βέλγου κίπερ, καθώς μετά από μία σέντρα από αριστερά ο Σουηδός φορ ξέφυγε από προσωπικό του αντίπαλο, κοντρόλαρε και σούταρε στην κίνηση, αλλά ο Courtois είχε προλάβει να κάνει την έξοδο κι έτσι το σουτ προσέκρουσε επάνω του. 

   Οι δύο προπονητές αποφάσισαν να αναλάβουν δράση και ανακατέψουν την τράπουλα, με πρώτο τον Hiddink, ο οποίος πέρασε τον Oscar στη θέση του Eden Hazard που φαινόταν καλά κλεισμένος. Ο Βραζιλιάνος μέσος έχασε μία μεγάλη ευκαιρία όταν του έγινε μακρινή μπαλιά προς το τέρμα της Paris κι εκείνος ξέφυγε από τα στενά μαρκαρίσματα των συμπαικτών του στην εθνική Βραζιλίας, Thiago Silva και David Luis αλλά δεν κατάφερε να συγκρατήσει την μπάλα μπροστά στον Trapp, με αποτέλεσμα ο Γάλλος να κάνει την έξοδο και να διώξει. Η δεύτερη αλλαγή ήρθε από τον Blanc που έβγαλε τον κουρασμένο Lucas για να περάσει τον πολύ Edinson Cavani. Ο Ουρουγουανός ήρθε φορτσάτος από τον πάγκο και χάρη σε φανταστική μπαλιά ακριβείας από τον Di Maria που έσπασε το τεχνητό offside της άμυνας της Chelsea, βγήκε τετ-α-τετ με τον Courtois και με δυνατό σουτ τον εκτέλεσε εξ'επαφής για να κάνει το 2-1 μέσα σε αποθέωση. Στη συνέχεια, οι Παριζιάνοι έπαιξαν πιο συντηρητικά, με τον Blanc να αποσύρει τους ταλαιπωρημένους Verratti και Matuidi και να τους αντικαθιστά με τους Rabiot και Pastore για να αναζωογονήσει το κέντρο του. Πέρα από άλλη μία φάση του Zlatan που απέκρουσε για μία ακόμη φορά ο Courtois και μία αποτυχημένη προσπάθεια του Marquinhos να ντριμπλάρει μέσα στην περιοχή αντί να πασάρει στον αμαρκάριστο Σουηδό, δεν υπήρχε κάτι το αξιοσημείωτο. Έτσι έληξε το παιχνίδι με το 2-1 και τις δύο ομάδες να διατηρούν ανοιχτούς λογαριασμούς εν όψει του επαναληπτικού του Λονδίνου.
   Ραντεβού και πάλι σε λίγες ώρες για την ανάλυση του αγώνα από το "Olimpico" της Ρώμης. 

A personal list for 2016

   I have neglected my blog in the recent months. And after taking a good look at it, I decided it would be a good time to start paying some more attention to it. In the past, I had a burning desire to write. About anything, it didn't matter the topic. As long as I could get my voice out there, that was enough. And it wasn't even about my voice, I just felt like I had all this potential and I wanted to let it out. Having read a few of my older articles, I began to feel inspired... by me. I get that irresistable urge to write once again. I'm going to be kicking things off with an "easy" topic and hopefully things will start to move on from there.
   This year promises to be great for video games. A lot of triple-A titles coming out for the next-gen consoles, some of them have been anticipated for years. But, we've been over that already in a previous article. Here I'm going to be making a list of the games I'M looking forward to personally and WHY I'm looking forward to them. Before I begin, I would like to say that I would've included Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 4 on this list, but that game already came out. Mediocre to good is my opinion of it. Moving on.
   The first game on my list of things to look forward to in 2016 (in absolutely no order) is Mirror's Edge: Catalyst. This is a re-imagining of the previous Mirror's Edge game and not some sort of sequel according to recent reports. The reason I'm looking forward to this is because of its beautiful graphics (I mean, seriously, main character Faith could just be someone on the street and you wouldn't know it), the interesting art direction (everything looks futuristic and I'm so down for that!), the gameplay (it looks like a shooter, but there are no guns!) and the story (just check out this trailer!)

   Next on my list is The Last Guardian. This is a game about a little boy and a giant winged creature of uknkown origins. The creature responds to the boy's (and, in advance, the player's) commands. It's a puzzle game created by the same people that made Shadow of the Colossus, not that I ever played that game. It was announced ages ago and there's something about it that is very... intriguing to say the least. In order to spend so much time creating something, it has to be good!
   Yet another title I am greatly anticipating is South Park: The Fractured But Whole (yeah, laugh it out...). Despite its hilarious name and origins, this actually promises to be a great game if it follows in the footsteps of its predecessor "The Stick Of Truth". There was an amazing, old-school RPG system in that game that actually fit the South Park cardboard cut-out art-style perfectly. If they can keep that intact and just update the movesets, that'd be great. Also, this is South Park so the player is already familiar with the characters, the world he's in, etc. Another hilarious adventure awaits.

   This is one you might see coming. Final Fantasy XV. This blog has these games mentioned A LOT and let me prep you cause you might see this one even more after March! The reason for this anticipation, apart from my own love of Final Fantasy games and considering for the sake of argument that this was a standalone title with a different name, is the promising story (who doesn't want to save a kingdom while taking a road trip?), the incredible graphics (don't think I've seen anything better, except for maybe Uncharted 4), the areas (there will be towns like Altissia all around) and the music (just google Omnis Lacrima). Some might also mention the battle system, but after Duscae I'm still up in the air about that.
   For the end, I'm going to mention the titles of a few other titles that have my interest, but are going to have to do better if they want my attention. And I'll elaborate. Adr1ft is an indie game in which you control an astronaut who is in a destroyed space station. And he's all alone. Now that sounds interesting! Ni-Oh is a game in which you are a ninja (or samurai) from feudal Japan and you just walk around slicing stuff up. Also an interesting concept. And Ikenie To Yuki No Setsuna (provided it even makes it to the west) is an old-style RPG created by a company within Square Enix, the ones that make the Final Fantasy games. At the very least, it promises an interesting story. And of course, there's always the yearly FIFA game.
   So, there you have it! A list of nice little games that I'm looking forward to! It's nice to be back writing again and I'm going to keep it up and diversify it a little! Till next time!!

   
   Edit: I almost completely forgot about another of my most anticipated of this year: Kingdom Hearts 2.8 Final Chapter Prologue. Having been wondering what all the fuss is about since E3 2013, when I saw the trailer for KH 3 that got almost as much buzz as Final Fantasy XV, I decided last year to go out and get the KH 1.5 ReMix on the PS3. And it did not disappoint! So, pretty much since then I've been invested heavily in this series as well. This game is going to be a collection of titles, much like its predecessors on the PS3, 1.5 ReMix and 2.5. There will be 3 titles in this collection: one is called Dream Drop Distance (or 3D), in which you control two characters called Sora and Rikku. The other is called 0.2 Birth By Sleep- A Fragmentary Passage and this one is sort of a "lost episode" from a previous title that was featured in 2.5 called "Birth By Sleep". In "A Fragmentary Passage" you control a character called Aqua. The final one isn't actually a game, but more like a series of cut-scenes from a game. Its name is "χ Back Cover". In order to be able to play this collection, one must have played all the previous Kingdom Hearts titles and this serves as the connection between Kingdom Hearts 2 and Kingdom Hearts 3 that will release sometime next year. The reason why I'm anticipating this one is because I want to see how this series looks on the PS4, despite its cartoony attitude and because of its story. Even though this is a story that involves Mickey Mouse, Donald Duck and Goofy, not to mention a number of other Disney characters, the KH series can just as easily be enjoyed by an adult.

Paris Games Week

   Considering the recent events that occurred in Paris, and just a fortnight from when I had the pleasure of visiting, I was having second thoughts about doing this article. But the true victory of the terrorists comes when we actually allow them to achieve their goal: to terrorize. To make you have second thoughts about doing something that you normally would because now, things are somehow different due to their actions. That is when they have truly succeeded. So I will talk about the wonderful time I had at the Paris Games Week as if nothing had happened. And to the innocents that lost their lives, may they rest in peace.

   So yes, I was fortunate enough to visit the city of Paris and attend the Games Week. After I had landed at the Orly airport, I found it a bit difficult getting around, even though I had mapped out where I was supposed to go before I left, because everything was in French! And the people, even though I made an effort to speak their language but couldn't, didn't really seem to care. This is something that must be said; the people in Paris are very rude!
   After struggling to find my way, I eventually took the shuttle bus, which led me to one of the tram lines, which would take me right outside the Porte Des Versailles area, where the expo was being held. After finding the place I was going to stay, I purchased my ticket from the (rude) lady at the booth and I went straight in!

   I think whoever founded the term "nerdvana", must've had a situation like this in mind! Thousands of people everywhere, massive stands for every gaming company and announcements and shows non-stop, people waiting in endless lines, competitions with amazing awards, and on the outside, just exhausted people siting anywhere they could find. That pretty much describes the situation at the Paris Games Week.
   Of course, being the fanboy that I am, the first place I sought out was the Square Enix stand where I could find out the latest news for my most anticipated game, Final Fantasy XV. However, I was disappointed to find them talking about Just Cause 3, which I don't really care about. But as I was about to walk away, the people on the stage started giving out gifts (I have no idea what!) to the crowd and everyone just went into beast mode! I am talking mothers lifting their little girls over their shoulders crazy! Quite the sight to behold!

   I got to try out some new games, some old ones, but one of the most incredible experiences I had at the show was with the Playstation VR (as I hear their calling it these days!). I had heard good things about it but with media you know to always take things with a grain of salt. But after trying it out for myself in a game called "London Heist", I believe everything! It was like there were people actually shooting at me, not to mention it grants the player 360 vision of his surroundings. I don't know how they pulled it off but it's amazing. It was also hilarious just sitting there watching other players jumping all around while playing.

   There was of course a massive stage for e-sports, but I didn't stay there long. I was just shocked by how popular this sport has become. There must've been at least 500 people watching 2 teams duke it out on World of Warcraft (or it could've been Lineage, I can never tell the difference between the two).

   Nintendo of course were going strong! They were right in front and to the left as soon as people walked in and they had all sorts of tournaments going on! From a handheld Pokemon tournament, to Mario Kart and Splatoon tournaments on the Wii U, their loyal crowds weren't moving from there!

   But for me, the "winners" of the show were Ubisoft. Yup, that's right! They had a huge stage for their new Just Dance game on which they had professional dancers bring up people from the crowd constantly and make them part of the show. It seemed like a lot of fun. And behind that stage there was another, on which they talked about their new Assassin's Creed: Syndicate game. They got a lot of the hub of the show! But then again, so did EA and Naughty Dog.
   On the second day (of course I went a second day!) I attended, I got to try a delicious Behemoth Burger from the great people at the Final Fantasy XV caravan right outside the show. The chips were nothing out of the ordinary but the burger was great! Tasted like one of my mother's! I also had a look around at the merchandise area. There was anything and everything a game freak can imagine. From comfortable gaming chairs to t-shirts to mouses with a thousand buttons on them... you name it, they had it! 

   All in all, it was an amazing and unforgettable experience. It was an enormous and very busy area. There was a lot of ground to cover in just 2 days but I believe I made the most of it. My thoughts as I was walking these halls were "if this is this crowded, imagine what goes on at E3!". Till next time... 

Jump right in, the water's fine!!!

   It's been quite a long time since I wrote about anything. But life has a way of keeping you busy, especially when you're running 10-12 hours shifts... Anyway, none of that! We're here to discuss much more significant matters! A fortnight before I head out to France so that I can join the madness that is the Paris Games Week (and I will be doing a full article about that with pics and everything just as soon as I get back!), I take a step back and look at the whole gaming scene from afar. That and also, both an article on IGN and one of my own inspired me to post this.
   There has never been a better time to be a Gamer! This is it! It is now mainstream, more than even Hollywood itself (http://uk.ign.com/articles/2015/10/15/metal-gear-solid-5-opening-day-twice-as-good-as-avengers-age-of-ultron) and we are part of it. At every major gaming event around the world, the tickets are sold by the hundreds of thousands to the hungry fans that want to see what the new entry to their favorite IP will look like. Even the ones that cannot attend, livestream the events through their PC's, iPhone's, PS4's, XBox One's or whatever, just so that they don't miss out a minute of the action!
   Not only that, but now, it's the ideal time to purchase a (so-called) next-gen console. Two years a go when the PS4 and XBox One had first released, I wrote an article on all the reasons why someone shouldn't buy one (you can check it out right here). And it's funny cause most of the things I wrote back then turned out to be true! Apart from the price cuts that both consoles have had since launch (although the PS4 hasn't officially received one here in the EU to be precise but it's only a matter of time), look at all the options we have:
   A variety of themed consoles and controllers, packs with our favorite games that reduce the overall cost, and a whole bunch of games that have been released already including (but not limited to): Metal Gear Solid V, The Witcher 3, Grand Theft Auto V, Dragon Age: Inquisition, Until Dawn, Far Cry 4, etc.
   But not only that, right now we're at a period in which most developers have become accustomed to the new machines and their capabilities and they're just about to release all their triple-A titles. Between the end of this year and around about mid-2017 we are going to be hit by a storm of amazing games, some of which are even planned for launch within the next 2-4 months! More specifically, here are some titles that have been confirmed for release within 2015-2016:
   Fallout 4, Star Wars: Battlefront, Mirror's Edge: Catalyst, The Last Guardian, Final Fantasy XV, Assassin's Creed: Syndicate, No Man's Sky, Halo 5: Guardians, Tom Clancy's: The Division, Tom Clancy's: Rainbow Siege, Rise Of The Tomb Raider, Quantum Break, Dishonored 2, Hitman, Kingdom Hearts HD 2.8, Persona 5, Street Fighter V, Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 4.
   And that's just what has actually been announced. There's still the off-chance that we might get something mid-2016, like the typical EA sports games or what happened recently with Ubisoft's fresh-out-of-the-oven Far Cry Primal! Also, there are games that have been announced but are still far off that weren't added to this list, like Shenmue 3, South Park: The Fractured But Whole, Kingdom Hearts 3 or the Final Fantasy VII remake. So as you can easily see, there's still a lot more to come!
   So, as a final assessment, it is easily realized that now would be the perfect opportunity to enter the next-generation of gaming. To enjoy the continuous flow of marvelous content that all these developers have poured their heart and soul into and to become a member of an always-growing community. I think I'll have much more to talk about next time, when I return from Paris. Till then...

Been a long time coming...

   This year's E3 was filled with many happy announcements, many surprises and lots of innovations. People were left filled with anticipation over the coming months or years, when they would finally be able to play their favorite new titles on their consoles. Lots of long forgotten games made their grand re-entrance. The Last Guardian, Doom, Fallout 4, Kingdom Hearts 3, Shenmue 3, Nier 2, Doom, Metal Gear Solid 5, Mirror's Edge: Catalyst are only but a few of what people can expect on their high-tech consoles. However there was one announcement that blew even those ones out of the water, especially for those of us who are past the 25+ year old barrier. But in order to explain the significance of that, one must first look to the past...
   It was late 1997 and yours truly was just a toddler (in the last class of elementary school in fact) playing Super Mario games on his SNES, when one of my classmates suggested I go over to his house so he could show me this "cool new game" that he had. Eventually I caved because he kept talking about it so much. And when I did, I wanted to go back and see him playing some more, because I was intrigued by what would happen next in that game. Thanks to that particular title, I was able to move on from the "kiddie-like" Mario games and move on to more sophisticated stuff. I also forged a friendship with that kid, thanks to our common strong feelings of the game called Final Fantasy VII.

    The years went on. Other titles in the FF franchise were released, but they would all pale in the inevitable comparison. Even though some had interesting characters (Squall Leonhart from VIII, Noel Kreiss and Caius Ballad from the XIII saga), others had amazing graphics (XIII, XIV, XV) and some had incredible soundtracks (Type-0), none had the magical combination of all these things that VII had.

   And even though the game ended back in 1997, it has always been here in one way or another. 2006 saw the release of a continuation movie called Advent Children in which we see how the group deals with the emotional and physical scars left on the planet after their battles. In 2007, Dirge Of Cerberus was released to show how one character of the group especially deals with his own issues and sins. And in 2008, Crisis Core, a prequel to FF VII and the story of one key character was released. There have been other releases along the way as well, such as novels, anime, and a director's cut of the movie Advent Children featuring almost half an hour of extra footage, but nothing has been the same.

   Those who experienced the original cried out for something better. Something that they felt while playing the original and thinking "I wonder what all these places and people would look like in real life?". And with the tech demo shown off back at 2005's E3, the fans have been craving it even more.
   But developers just kept denying it, saying that "the workload would be too much" or that "it would leave some faithful fans unsatisfied". Time after time were they told that a remake of FF VII was impossible, yet that just made them want it even more and ask for it even harder.

   Fast-forward to December 2014 and the first ever Playstation Experience held in Las Vegas. Final Fantasy Brand Director Shinji Hashimoto goes on stage to report that FF VII would be coming to the PS4... the original FF VII! The one that was released on the PSOne. The outrage in the comment sections of all social media was undeniable. Not only were they refusing to do the remake, they were rubbing it in the faces of the fans as well! But Mr. Hashimoto knew what was going on behind the scenes... It was something that would be revealed a few nights a go at Sony's E3 2015 press conference.

  
 The significance of this for all of us that played the original game and could only imagine what it would look like in "real life" (or better graphics) is incredible. A lot of people held their heads in disbelief, others screamed at the top of their lungs and some even cried at the fact that after almost 20 years we will finally get to see that which we dreamed about. We will get to revisit the areas at which we spent our childhood as if they're our front yard. Let's just hope that our adult cynicism doesn't ruin it for us...